spring boot etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
spring boot etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Spring Boot custom Property kullanımı


Spring Boot'ta özel ayarlar (custom properties) kullanmak, uygulamanızın konfigürasyonunu esnek bir şekilde yönetmenize olanak tanır. Bu, uygulamanızın farklı ortamlarda (geliştirme, test, prodüksiyon vb.) çalışırken ihtiyaç duyduğu özel değerleri tanımlamanıza ve kullanmanıza yardımcı olur. Spring Boot, application.properties veya application.yml dosyaları aracılığıyla bu ayarların yönetimini kolaylaştırır. İşte özel ayarları kullanma adımları:


Ayarların Tanımlanması:


Öncelikle, src/main/resources klasörü altında bir application.properties veya application.yml dosyası oluşturun.

Bu dosyaya özel ayarlarınızı ekleyin. Örneğin, bir e-posta sunucusu için ayarlar tanımlayabilirsiniz:

sql

Copy code

myapp.mail.host=smtp.example.com

myapp.mail.port=587

myapp.mail.username=user@example.com

myapp.mail.password=secret

Ayarların Java Sınıflarında Kullanımı:


Ayarları Java kodunuzda kullanmak için, önce ayar değerlerini tutacak bir sınıf oluşturun. Bu sınıf @ConfigurationProperties anotasyonu ile süslenmelidir. Spring Boot bu anotasyonu gördüğünde, otomatik olarak bu sınıfa, application.properties veya application.yml dosyasında tanımlı olan ilgili değerleri atar.

java

Copy code

import org.springframework.boot.context.properties.ConfigurationProperties;

import org.springframework.stereotype.Component;


@Component

@ConfigurationProperties(prefix="myapp.mail")

public class MailProperties {

    private String host;

    private int port;

    private String username;

    private String password;

    // getter ve setter metotları

}

prefix değeri, application.properties dosyasındaki özelliklerin hangi ön ekle başladığını belirtir. Bu durumda, myapp.mail ile başlayan tüm özellikler MailProperties sınıfına bağlanır.

Ayar Değerlerinin Kullanımı:


@Autowired anotasyonu ile MailProperties sınıfının bir örneğini enjekte edebilir ve konfigürasyon değerlerine erişebilirsiniz:

java

Copy code

import org.springframework.beans.factory.annotation.Autowired;

import org.springframework.stereotype.Service;


@Service

public class MailService {

    @Autowired

    private MailProperties mailProperties;


    public void sendEmail() {

        // mailProperties kullanarak e-posta gönderme işlemleri

    }

}

Bu şekilde, uygulamanızın farklı bölümlerinde kolayca özel ayarlarınızı kullanabilirsiniz.

Özel ayarları kullanmak, uygulamanızın yapılandırmasını merkezi ve düzenli bir şekilde yönetmenizi sağlar. Bu yaklaşım, uygulamanızın bakımını ve yönetimini kolaylaştırırken aynı zamanda kodun yeniden kullanılabilirliğini artırır.


@Value ile kullanımı


Spring Boot'ta @Value anotasyonu, application.properties veya application.yml dosyasından tekil bir değeri enjekte etmek için kullanılır. Bu yöntem, özellikle sınırlı sayıda yapılandırma değeriniz varsa veya sadece birkaç yerde bu değerleri kullanacaksanız kullanışlıdır. @Value anotasyonunu kullanarak yapılandırma dosyasındaki özel ayarları doğrudan Spring Bean'lerinize enjekte edebilirsiniz.


Aşağıda @Value anotasyonunun kullanımıyla ilgili bir örnek verilmiştir:


Yapılandırma Ayarlarının Tanımlanması:


Öncelikle, src/main/resources altında bir application.properties veya application.yml dosyası oluşturun ve özel ayarlarınızı ekleyin. Örneğin:

Copy code

myapp.description=Bu bir örnek uygulamadır.

myapp.mail.host=smtp.example.com

@Value ile Ayarların Enjekte Edilmesi:


Yapılandırma değerlerini Java sınıfınıza enjekte etmek için @Value anotasyonunu kullanabilirsiniz. @Value anotasyonu içerisine, enjekte etmek istediğiniz yapılandırma değerinin anahtarını ${...} sözdizimiyle belirtirsiniz.

java

Copy code

import org.springframework.beans.factory.annotation.Value;

import org.springframework.stereotype.Component;


@Component

public class ApplicationProperties {


    @Value("${myapp.description}")

    private String appDescription;


    @Value("${myapp.mail.host}")

    private String mailHost;


    // Getter metotları

    public String getAppDescription() {

        return appDescription;

    }


    public String getMailHost() {

        return mailHost;

    }

}

Bu kod parçası, application.properties dosyasında tanımlanan myapp.description ve myapp.mail.host değerlerini ApplicationProperties sınıfının ilgili alanlarına enjekte eder.

Enjekte Edilen Değerlerin Kullanımı:


@Autowired anotasyonu kullanarak ApplicationProperties sınıfının bir örneğini enjekte edebilir ve yapılandırma değerlerine erişebilirsiniz:

java

Copy code

import org.springframework.beans.factory.annotation.Autowired;

import org.springframework.stereotype.Service;


@Service

public class MyService {


    @Autowired

    private ApplicationProperties applicationProperties;


    public void performAction() {

        System.out.println(applicationProperties.getAppDescription());

        // Diğer işlemler...

    }

}

Bu yaklaşım, özellikle belli başlı yapılandırma değerlerine ihtiyacınız olduğunda ve bu değerleri uygulamanızın çeşitli yerlerinde kullanmak istediğinizde oldukça yararlıdır.

@Value anotasyonu, özellikle basit ve düzgün bir şekilde bir veya birkaç yapılandırma değerini enjekte etmek istediğiniz durumlar için idealdir. Ancak, daha karmaşık veya gruplanmış yapılandırmalar için @ConfigurationProperties kullanmak daha uygun olabilir.

Bir Spring Boot Projem var. İki adet farklı ilişkisel veritabanı kullanıyorum. Spring Data JPA kullanıyorum. Configrationları nasıl yapmalıyım?





Spring Boot projenizde iki farklı ilişkisel veritabanı kullanıyorsanız, her bir veritabanı için ayrı bir DataSource, EntityManagerFactory ve TransactionManager konfigürasyonuna ihtiyacınız olacak. Bu, Spring Boot'un her bir veritabanı için ayrı veri kaynaklarıyla çalışabilmesini sağlar. Aşağıda, bu konfigürasyonları nasıl yapabileceğinize dair genel bir rehber bulunmaktadır:


1. application.properties veya application.yml Dosyasında Veritabanı Ayarlarını Tanımlayın

İki veritabanı için gerekli olan ayarları application.properties veya application.yml dosyanıza ekleyin. Örneğin:


properties

Copy code

# Veritabanı 1

spring.datasource.db1.url=jdbc:mysql://localhost:3306/db1

spring.datasource.db1.username=root

spring.datasource.db1.password=pass

spring.datasource.db1.driver-class-name=com.mysql.jdbc.Driver


# Veritabanı 2

spring.datasource.db2.url=jdbc:postgresql://localhost:5432/db2

spring.datasource.db2.username=root

spring.datasource.db2.password=pass

spring.datasource.db2.driver-class-name=org.postgresql.Driver

2. DataSource Bean'lerini Oluşturun

Her bir veritabanı için ayrı DataSource bean'leri tanımlayın. Bunun için @Configuration sınıfları kullanabilirsiniz:


java

Copy code

@Configuration

public class Db1Config {


    @Bean

    @Primary

    @ConfigurationProperties(prefix="spring.datasource.db1")

    public DataSource db1DataSource() {

        return DataSourceBuilder.create().build();

    }

}


@Configuration

public class Db2Config {


    @Bean

    @ConfigurationProperties(prefix="spring.datasource.db2")

    public DataSource db2DataSource() {

        return DataSourceBuilder.create().build();

    }

}

3. EntityManagerFactory ve TransactionManager Ayarlayın

Her veritabanı için ayrı EntityManagerFactory ve TransactionManager bean'leri oluşturun:


java

Copy code

@Configuration

@EnableTransactionManagement

@EnableJpaRepositories(

  entityManagerFactoryRef = "db1EntityManagerFactory",

  transactionManagerRef = "db1TransactionManager",

  basePackages = { "com.yourpackage.db1.repository" }

)

public class Db1Config {


    @Primary

    @Bean(name = "db1EntityManagerFactory")

    public LocalContainerEntityManagerFactoryBean db1EntityManagerFactory(

            EntityManagerFactoryBuilder builder, @Qualifier("db1DataSource") DataSource dataSource) {

        return builder

                .dataSource(dataSource)

                .packages("com.yourpackage.db1.model")

                .persistenceUnit("db1")

                .build();

    }


    @Primary

    @Bean(name = "db1TransactionManager")

    public PlatformTransactionManager db1TransactionManager(

            @Qualifier("db1EntityManagerFactory") EntityManagerFactory db1EntityManagerFactory) {

        return new JpaTransactionManager(db1EntityManagerFactory);

    }

}


@Configuration

@EnableTransactionManagement

@EnableJpaRepositories(

  entityManagerFactoryRef = "db2EntityManagerFactory",

  transactionManagerRef = "db2TransactionManager",

  basePackages = { "com.yourpackage.db2.repository" }

)

public class Db2Config {


    @Bean(name = "db2EntityManagerFactory")

    public LocalContainerEntityManagerFactoryBean db2EntityManagerFactory(

            EntityManagerFactoryBuilder builder, @Qualifier("db2DataSource") DataSource dataSource) {

        return builder

                .dataSource(dataSource)

                .packages("com.yourpackage.db2.model")

                .persistenceUnit("db2")

                .build();

    }


    @Bean(name = "db2TransactionManager")

    public PlatformTransactionManager db2TransactionManager(

            @Qualifier("db2EntityManagerFactory") EntityManagerFactory db2EntityManagerFactory) {

        return new JpaTransactionManager(db2EntityManagerFactory);

    }

}

Bu kod parçaları, iki farklı veritabanı kaynağını ve bunlarla ilişkili JPA yapılandırmalarını tanımlar. Burada önemli noktalar:


Her bir veritabanı için ayrı bir DataSource bean'i tanımlanmıştır.

@EnableJpaRepositories ile hangi paketin hangi EntityManagerFactory ve TransactionManager ile ilişkilendirileceği belirtilmiştir.

@Primary anotasyonu, eğer birden fazla bean tanımlıysa ve biri otomatik olarak enjekte edilmek isteniyorsise, Spring'in hangi bean'i kullanması gerektiğini belirtir. Genellikle ana veritabanınız için kullanılır.


4. Repository Sınıflarını Tanımlayın

Her bir veritabanı için ayrı repository sınıfları oluşturun ve bunları ilgili @EnableJpaRepositories ile tanımladığınız basePackages içinde yerleştirin. Bu, Spring Data JPA'nın her bir veritabanı için ayrı DAO'lar (Data Access Objects) kullanmasını sağlar.


Örnek olarak, db1 veritabanı için bir repository:


java

Copy code

package com.yourpackage.db1.repository;


import com.yourpackage.db1.model.YourEntity;

import org.springframework.data.jpa.repository.JpaRepository;

import org.springframework.stereotype.Repository;


@Repository

public interface YourEntityRepository extends JpaRepository<YourEntity, Long> {

    // db1 ile ilgili sorgularınızı buraya ekleyin

}

Ve db2 için başka bir repository:


java

Copy code

package com.yourpackage.db2.repository;


import com.yourpackage.db2.model.AnotherEntity;

import org.springframework.data.jpa.repository.JpaRepository;

import org.springframework.stereotype.Repository;


@Repository

public interface AnotherEntityRepository extends JpaRepository<AnotherEntity, Long> {

    // db2 ile ilgili sorgularınızı buraya ekleyin

}

5. İşlem Yaparken Hangi Transaction Manager'ın Kullanılacağını Belirtin

Birden fazla TransactionManager kullanıyorsanız, işlem yaparken hangisinin kullanılacağını @Transactional anotasyonunda belirtmeniz gerekir. Örneğin:


java

Copy code

@Service

public class YourService {


    private final YourEntityRepository yourEntityRepository;


    @Autowired

    public YourService(YourEntityRepository yourEntityRepository) {

        this.yourEntityRepository = yourEntityRepository;

    }


    @Transactional("db1TransactionManager")

    public void doSomethingWithDb1() {

        // db1 ile ilgili işlemler

    }

}

Ve db2 için:


java

Copy code

@Service

public class AnotherService {


    private final AnotherEntityRepository anotherEntityRepository;


    @Autowired

    public AnotherService(AnotherEntityRepository anotherEntityRepository) {

        this.anotherEntityRepository = anotherEntityRepository;

    }


    @Transactional("db2TransactionManager")

    public void doSomethingWithDb2() {

        // db2 ile ilgili işlemler

    }

}

Son Notlar

Bu yapılandırma, Spring Boot'un otomatik yapılandırma özelliklerini iki ayrı veritabanı için manuel olarak genişletmenizi sağlar.

Yapılandırmayı daha da özelleştirmeniz gerekiyorsa, Spring'in dokümantasyonundaki ilgili bölümlere başvurun.

Herhangi bir yapılandırma sırasında hata alırsanız, hataların ayrıntılı açıklamalarını ve nasıl çözüldüklerini içeren Spring Boot'un hata mesajlarını kontrol edin.

Bu rehber, iki ilişkisel veritabanını Spring Boot uygulamanıza entegre etmeniz için temel bir başlangıç noktası sağlamaktadır. Uygulamanızın özel gereksinimlerine göre bu yapılandırmayı uyarlamanız gerekebilir.

Spring Boot Conditional Bean'ler nelerdir? Örnekler verir misin?


Spring Boot'ta, Conditional Bean'ler, belirli koşulların karşılanması durumunda Spring'in bir bean'i oluşturmasını veya oluşturmamasını sağlayan mekanizmadır. Bu özellik, uygulamanın çalışma zamanı veya çevre ayarlarına bağlı olarak farklı yapılandırmalar kullanmasını kolaylaştırır. Conditional Bean'ler, @Conditional adlı bir annotation ve bu annotation'ın çeşitli özel hallerini kullanarak yapılandırılır.



Spring Boot, koşullu bean oluşturmayı desteklemek için çeşitli @Conditional... annotation'ları sağlar. İşte bazıları:


@ConditionalOnClass ve @ConditionalOnMissingClass: Bu koşullar, belirli bir sınıfın classpath'te bulunup bulunmadığına göre bean'in oluşturulup oluşturulmayacağını kontrol eder.


@ConditionalOnBean ve @ConditionalOnMissingBean: Bu koşullar, bir veya daha fazla bean'in zaten Spring uygulama bağlamında oluşturulmuş olup olmadığına göre çalışır.


@ConditionalOnProperty: Belirli bir özellik (property) değerine göre bean oluşturmayı kontrol eder. Bu, uygulamanın farklı yapılandırmalarda farklı bean'leri etkinleştirmesine olanak tanır.


@ConditionalOnResource: Bir veya daha fazla kaynağın (dosya, classpath içerisindeki bir kaynak vs.) varlığına bağlı olarak bean oluşturmayı kontrol eder.


@ConditionalOnWebApplication ve @ConditionalOnNotWebApplication: Uygulamanın web uygulaması olup olmadığına bağlı olarak bean oluşturmayı kontrol eder.


@ConditionalOnExpression: SpEL (Spring Expression Language) ifadelerini kullanarak daha karmaşık koşulların tanımlanmasına olanak tanır.


Bu koşullar, genellikle @Bean methodlarının üzerine eklenir ve Spring'in, uygulamanın çalışma zamanındaki durumuna bağlı olarak bu bean'leri oluşturup oluşturmayacağını belirlemesine yardımcı olur. Bu sayede, uygulamanın farklı ortamlarda (geliştirme, test, prodüksiyon vs.) veya farklı koşullar altında daha esnek bir şekilde yapılandırılmasına olanak tanınır.


Örnekler verir misin?


Elbette, Spring Boot'ta Conditional Bean kullanımına ilişkin bazı basit örnekler aşağıda verilmiştir. Bu örnekler, farklı koşullara bağlı olarak Spring Bean'lerinin nasıl oluşturulacağını veya oluşturulmayacağını gösterir:


1. @ConditionalOnClass Örneği

Bir sınıfın classpath'te mevcut olup olmadığına bağlı olarak bir bean oluşturun. Eğer RedisTemplate sınıfı classpath'te mevcutsa, bir RedisHealthIndicator bean'i oluşturun:


java

Copy code

@Configuration

public class HealthIndicatorConfig {


    @Bean

    @ConditionalOnClass(name = "org.springframework.data.redis.core.RedisTemplate")

    public RedisHealthIndicator redisHealthIndicator() {

        return new RedisHealthIndicator();

    }

}

2. @ConditionalOnProperty Örneği

Bir özellik değerine bağlı olarak bir bean oluşturun. Örneğin, my.feature.enabled özelliği true olarak ayarlandıysa, MyFeatureService türünde bir bean oluşturun:


java

Copy code

@Configuration

public class FeatureConfig {


    @Bean

    @ConditionalOnProperty(name = "my.feature.enabled", havingValue = "true")

    public MyFeatureService myFeatureService() {

        return new MyFeatureService();

    }

}

3. @ConditionalOnBean Örneği

Başka bir bean'in varlığına bağlı olarak bir bean oluşturun. Eğer uygulama bağlamında DataSource türünde bir bean varsa, DatabaseHealthIndicator bean'ini oluşturun:


java

Copy code

@Configuration

public class HealthIndicatorConfig {


    @Bean

    @ConditionalOnBean(DataSource.class)

    public DatabaseHealthIndicator databaseHealthIndicator(DataSource dataSource) {

        return new DatabaseHealthIndicator(dataSource);

    }

}

4. @ConditionalOnWebApplication Örneği

Uygulamanın bir web uygulaması olup olmadığına bağlı olarak bir bean oluşturun. Bu, özellikle farklı türde uygulamalar (web vs. batch işleme) için ortak bir yapılandırma kullanıldığında yararlıdır:


java

Copy code

@Configuration

public class WebConfig {


    @Bean

    @ConditionalOnWebApplication

    public WebController webController() {

        return new WebController();

    }

}

Bu örnekler, Spring Boot uygulamalarında koşullu bean oluşturmanın temellerini göstermektedir. Uygulamanın farklı koşullara uygun olarak dinamik bir şekilde yapılandırılmasını sağlamak için bu tekniklerden yararlanılabilir.

Spring Boot ve Spring Framework'de Convention over Configration ne anlama gelir? Örnek bir senaryo ve kod örneği ver. Eklediğim bir bağımlılık convention over configration sağlar mı? COC'u override edebilir miyim?

Spring Boot ve Spring Framework'de Convention over Configration ne anlama gelir?




Spring Boot ve Spring Framework, Java tabanlı uygulamaları geliştirmek için kullanılan iki popüler kütüphanedir. Her ikisi de "Convention over Configuration" (CoC) prensibini benimser. Bu prensip, yazılım geliştiricilerinin uygulamaları için karmaşık yapılandırmalar yapmak yerine, belirli standartlara uygun olarak geliştirme yapmalarını teşvik eder. Bu yaklaşım, geliştirme sürecini hızlandırır ve karmaşıklığı azaltır çünkü geliştiricilerin çoğu ayarı manuel olarak yapılandırmalarına gerek kalmaz.


Spring Framework ve Spring Boot'ta "Convention over Configuration" şu şekillerde kendini gösterir:


Varsayılan Ayarlar: Spring, birçok senaryo için mantıklı varsayılan değerler sağlar. Örneğin, bir veritabanı bağlantısı yapılandırırken, Spring Boot uygulamanızın bağlantı detaylarını otomatik olarak tespit edebilir ve bir veritabanına bağlanmak için gerekli olan varsayılan yapılandırmayı kullanır.


Annotasyon Tabanlı Yapılandırma: Spring, annotasyonlar aracılığıyla nesnelerin nasıl davranacağını belirlemeye olanak tanır. Bu, XML tabanlı yapılandırma dosyalarının kullanımını azaltır ve geliştirme sürecini hızlandırır. Örneğin, bir sınıfın bir REST kontrolörü olduğunu belirtmek için @RestController annotasyonu kullanılır.


Otomatik Yapılandırma: Spring Boot, sınıf yolu (classpath) taraması yaparak ve belirli kütüphanelerin varlığını kontrol ederek uygulamanız için otomatik yapılandırma sağlar. Bu, uygulamanıza eklenen bağımlılıklara dayanarak çalışma zamanı davranışını otomatik olarak ayarlar. Örneğin, Spring Data JPA kütüphanesi uygulamanızın sınıf yolunda bulunduğunda, Spring Boot otomatik olarak bir JPA veritabanı bağlantısı yapılandırır.


Mantıklı Varsayılan Paketleme Yapısı: Spring Boot, uygulamanızın yapılandırılmasında ve paketlenmesinde takip edilmesi gereken belirli bir dizin yapısı önerir. Bu yapı, uygulamanın kolayca paketlenmesine ve dağıtılmasına olanak tanır.


"Convention over Configuration" yaklaşımı, geliştiricilere, uygulamalarını daha hızlı bir şekilde geliştirebilmeleri için gereksiz yapılandırma iş yükünden kurtulma imkanı sunar. Bu, geliştiricilerin daha çok iş mantığına ve uygulamanın gerçek ihtiyaçlarına odaklanmalarını sağlar.



Örnek bir senaryo ve kod örneği ver


Spring Boot ile basit bir web uygulaması oluşturalım. Bu örnekte, "Convention over Configuration" yaklaşımının nasıl çalıştığını göreceğiz. Basit bir RESTful web servisi geliştireceğiz. Bu servis, HTTP GET isteği alacak ve "Hello, World!" mesajını dönecek.


Adım 1: Spring Initializr kullanarak bir Spring Boot projesi oluşturun


Spring Initializr (https://start.spring.io/) web sitesini kullanarak, aşağıdaki özelliklere sahip bir Spring Boot projesi oluşturun:


Project: Maven Project

Language: Java

Spring Boot: En son sürümü seçin

Project Metadata:

Group: com.example

Artifact: demo

Name: demo

Description: Demo project for Spring Boot

Package name: com.example.demo

Packaging: Jar

Java: 11 veya üzeri bir sürüm

Dependencies: Spring Web

Adım 2: Uygulama kodunu yazın


Projenizi IDE'nize (Örneğin, IntelliJ IDEA, Eclipse vb.) aktardıktan sonra, src/main/java/com/example/demo dizininde bir DemoApplication.java dosyası bulacaksınız. Bu, Spring Boot uygulamanızın giriş noktasıdır.


Şimdi, bir REST kontrolörü ekleyeceğiz. Bu kontrolör, bir HTTP GET isteği alacak ve bir yanıt dönecek. Yeni bir Java dosyası oluşturun ve aşağıdaki gibi kodlayın:


src/main/java/com/example/demo/HelloController.java


java

Copy code

package com.example.demo;


import org.springframework.web.bind.annotation.GetMapping;

import org.springframework.web.bind.annotation.RestController;


@RestController

public class HelloController {


    @GetMapping("/hello")

    public String sayHello() {

        return "Hello, World!";

    }

}

Bu kod, "Convention over Configuration" yaklaşımını mükemmel bir şekilde sergiler:


@RestController annotasyonu, Spring'e bu sınıfın bir REST kontrolörü olduğunu söyler. Bu, Spring'in otomatik olarak bu sınıfı bir bean olarak tanımlaması ve HTTP isteklerini yönetmesi anlamına gelir.

@GetMapping("/hello") annotasyonu, bu metodun /hello yoluyla gelen GET isteklerine yanıt verdiğini belirtir.

Adım 3: Uygulamayı çalıştırın


Uygulamanızı çalıştırın. Spring Boot, uygulamanız için bir gömülü Tomcat sunucusu başlatır ve 8080 portunda dinler.


Tarayıcınıza gidip http://localhost:8080/hello adresine gidin. "Hello, World!" mesajını görmelisiniz.


Bu örnekte, çok az yapılandırma ile çalışan bir web servisi oluşturduk. Spring Boot'un otomatik yapılandırma özellikleri sayesinde, bir web sunucusu başlatmak, uygulamayı paketlemek ve REST endpoint'leri oluşturmak için ekstra yapılandırma dosyaları yazmamız gerekmedi. Bu, "Convention over Configuration" prensibinin güçlü bir örneğidir.


Eklediğim bir bağımlılık convention over configration sağlar mı?



Evet, Spring Boot'ta eklediğiniz bağımlılıklar "Convention over Configuration" (CoC) prensibini destekleyerek otomatik yapılandırma sağlayabilir. Spring Boot, projenize eklediğiniz bağımlılıkları algılayarak uygun otomatik yapılandırmaları gerçekleştirir. Bu, geliştiricilerin uygulamalarını daha hızlı ve daha az yapılandırma ile geliştirmelerine olanak tanır.


Nasıl Çalışır?

Spring Boot'un Auto-Configuration mekanizması, spring-boot-autoconfigure paketinde bulunur. Bu paket, classpath'teki kütüphanelere göre uygulamanız için otomatik yapılandırmalar sağlar. Örneğin, projenize Spring Data JPA'yı eklerseniz, Spring Boot, bir veritabanı bağlantısı oluşturmak ve JPA repositorilerini yönetmek için gereken bean'leri otomatik olarak yapılandırabilir.


Örnek Senaryo

Projenize Spring Web bağımlılığını eklediğinizi düşünelim:


xml

Copy code

<dependency>

    <groupId>org.springframework.boot</groupId>

    <artifactId>spring-boot-starter-web</artifactId>

</dependency>

Bu bağımlılık, RESTful uygulamalar geliştirmek için gerekli olan Spring MVC ve gömülü Tomcat sunucusu gibi bağımlılıkları içerir. Spring Boot, bu bağımlılığı classpath'te algıladığında, bir web uygulaması oluşturmak için gereken yapılandırmaları otomatik olarak gerçekleştirir. Bu, aşağıdaki gibi birkaç özelliği içerir:


Gömülü bir web sunucusu (Tomcat, Jetty veya Undertow) otomatik olarak yapılandırılır ve başlatılır.

Spring MVC otomatik olarak etkinleştirilir ve HTTP isteklerini yönlendirmek için gereken bean'ler yapılandırılır.

Statik kaynaklar ve view şablonları için varsayılan yapılandırmalar etkinleştirilir.

Bu özellikler, geliştiricinin manuel olarak her birini ayarlaması gerektiği durumları ortadan kaldırır ve böylece "Convention over Configuration" prensibine uygun bir geliştirme deneyimi sağlar.


Sonuç

Bu şekilde, Spring Boot, eklenen bağımlılıklar temelinde uygulamanız için uygun otomatik yapılandırmalar sağlayarak CoC prensibini destekler. Bu, geliştirme sürecini hızlandırır ve geliştiricilerin daha fazla zamanını iş mantığına ve uygulamanın diğer önemli yönlerine ayırmalarına olanak tanır.


COC'u override edebilir miyim?


Evet, Spring Boot'ta "Convention over Configuration" (CoC) prensibini takip ederken, varsayılan otomatik yapılandırmaları override (geçersiz kılmak) mümkündür. Bu, Spring Boot'un esnekliğinin önemli bir parçasıdır ve geliştiricilere, uygulamalarının özel ihtiyaçlarını karşılamak için gerektiğinde daha fazla kontrol sağlar.


Yapılandırma Özellikleri Aracılığıyla Override Etme

Spring Boot, application.properties veya application.yml dosyaları aracılığıyla uygulama yapılandırmasını özelleştirmenize olanak tanır. Bu dosyalar, Spring Boot'un otomatik yapılandırmasını özelleştirmek için kullanılabilir. Örneğin, gömülü web sunucusunun çalışma portunu değiştirmek istiyorsanız, application.properties dosyanıza aşağıdaki gibi bir yapılandırma ekleyebilirsiniz:


Copy code

server.port=8081

Bu yapılandırma, uygulamanın 8080 yerine 8081 portunda çalışmasını sağlar.


Java Yapılandırması Aracılığıyla Override Etme

Spring Boot, Java tabanlı yapılandırma sınıfları kullanarak da otomatik yapılandırmayı geçersiz kılmanıza olanak tanır. Örneğin, otomatik yapılandırılmış bir bean'i özelleştirmek istiyorsanız, kendi @Bean tanımınızı yapılandırma sınıfınıza ekleyebilirsiniz:


java

Copy code

@Configuration

public class MyConfiguration {


    @Bean

    public SomeBean someBean() {

        // Özelleştirilmiş bean yapılandırmanız

        return new SomeBean();

    }

}

Spring Boot, aynı türdeki bir bean'i bulduğunda, sizin tarafınızdan tanımlananı otomatik yapılandırılmış olanın üzerine yazar.


Öncelik Sırası

Spring Boot'ta, yapılandırma önceliği belirli bir sıraya göre işler. Örneğin, bir yapılandırma özelliği hem application.properties dosyasında hem de bir yapılandırma sınıfında tanımlanmışsa, Java yapılandırması özellik dosyasındaki yapılandırmaya göre önceliklidir. Bu, geliştiricilere, uygulamanın farklı katmanlarında yapılandırmaları hassas bir şekilde yönetme yeteneği verir.


Sonuç

Bu esneklik, Spring Boot'u hem basit uygulamalar için uygun bir seçim yapar hem de karmaşık ve özelleştirilmiş uygulama gereksinimlerini karşılayabilecek bir platform haline getirir. Bu nedenle, Spring Boot'ta CoC yaklaşımını takip etmek, uygulamanızın geliştirme sürecini hızlandırırken, gerektiğinde detaylı yapılandırma seçenekleri sunar.








## Spring Boot Websocket Örnek Senaryolar




Spring Boot, WebSocket uygulamaları geliştirmeyi kolaylaştıran bir platformdur. Aşağıda, Spring Boot ile WebSocket kullanarak oluşturabileceğiniz bazı örnek senaryolar yer almaktadır:


**1. Gerçek Zamanlı Sohbet Uygulaması:**


Kullanıcıların birbirleriyle gerçek zamanlı olarak sohbet edebileceği bir uygulama oluşturabilirsiniz. Bu uygulamada, kullanıcılar mesajları anında gönderip alabilir ve sohbet geçmişini görebilir.


**2. Bildirim Sistemi:**


Kullanıcılara anında bildirim göndermek için WebSocket kullanabilirsiniz. Örneğin, bir e-ticaret uygulamasında, kullanıcılar bir ürün sepete eklediğinde veya sipariş durumu değiştiğinde anında bildirim alabilir.


**3. Oyun:**


Çok oyunculu web oyunları geliştirmek için WebSocket kullanabilirsiniz. Örneğin, basit bir kart oyunu veya kelime oyunu oluşturabilirsiniz.


**4. Canlı Veri Gösterimi:**


Sensörlerden veya diğer kaynaklardan gelen canlı verileri göstermek için WebSocket kullanabilirsiniz. Örneğin, bir hava durumu uygulamasında, kullanıcılar sıcaklık, nem ve rüzgar hızı gibi verileri gerçek zamanlı olarak görebilir.


**5. İşbirliği Araçları:**


Kullanıcıların birlikte belge üzerinde çalışabileceği veya video konferans yapabileceği işbirliği araçları geliştirmek için WebSocket kullanabilirsiniz.


**Spring Boot ile WebSocket Kullanmanın Avantajları:**


* **Kolay Kullanım:** Spring Boot, WebSocket uygulamalarını geliştirmeyi kolaylaştıran bir framework sağlar.

* **Otomatik Yapılandırma:** Spring Boot, WebSocket sunucusunu otomatik olarak yapılandırır ve çalıştırır.

* **Geniş Destek:** Spring Boot, WebSocket'in çeşitli alt protokollerini ve çerçevelerini destekler.

* **Ölçeklenebilirlik:** Spring Boot, yüksek performanslı ve ölçeklenebilir WebSocket uygulamaları geliştirmeyi mümkün kılar.


**Spring Boot ile WebSocket Kullanmaya Başlamak:**


Spring Boot ile WebSocket kullanmaya başlamak için aşağıdaki adımları izleyebilirsiniz:


1. Spring Boot projesi oluşturun.

2. `spring-boot-starter-websocket` bağımlılığını ekleyin.

3. Bir WebSocket uç noktası oluşturun.

4. WebSocket istemcisi oluşturun.

5. Uygulamayı çalıştırın.


## Ek Örnek Senaryolar


Yukarıda bahsedilen senaryolara ek olarak, Spring Boot ile WebSocket kullanarak aşağıdakileri de yapabilirsiniz:


* **Akış Gösterimi:** Video veya ses akışı gerçek zamanlı olarak gösterilebilir.

* **Uzaktan Kumanda:** Bir cihazı veya uygulamayı uzaktan kontrol etmek için WebSocket kullanılabilir.

* **Mesajlaşma:** Kullanıcılar arasında özel mesajlar gönderilebilir.

* **Dosya Paylaşımı:** Dosyalar, WebSocket üzerinden anında paylaşılabilir.


Spring Boot ve WebSocket'in sunduğu çeşitli özelliklerle, birçok farklı web uygulaması geliştirmek mümkündür.


Spring Boot Logback ayarları nasıl yapılır?



Spring Boot'ta Logback ayarlarını yapmak için, genellikle src/main/resources klasörü içerisinde bir logback-spring.xml dosyası oluşturursunuz. Spring Boot, Logback'i varsayılan olarak kullanır, bu yüzden ekstra bir bağımlılık eklemenize gerek yoktur. Logback ayar dosyanızı konfigüre etmek için aşağıdaki adımları izleyebilirsiniz:


Logback-Spring.xml Dosyası Oluşturma:


src/main/resources klasörü içine logback-spring.xml dosyası oluşturun. Bu dosya, loglama yapılandırmanızı tanımlar.

Temel Yapılandırma:


Log seviyeleri, patternler ve çıktı hedefleri (konsol, dosya, vb.) gibi temel yapılandırmaları belirleyin.

Örnek bir logback-spring.xml yapılandırma dosyası:


xml

Copy code

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>

<configuration>


    <appender name="Console" class="ch.qos.logback.core.ConsoleAppender">

        <encoder>

            <pattern>%d{yyyy-MM-dd HH:mm:ss} - %level %logger{36} - %msg%n</pattern>

        </encoder>

    </appender>


    <appender name="File" class="ch.qos.logback.core.rolling.RollingFileAppender">

        <file>log/myapp.log</file>

        <encoder>

            <pattern>%d{yyyy-MM-dd HH:mm:ss} - %level %logger{36} - %msg%n</pattern>

        </encoder>

        <rollingPolicy class="ch.qos.logback.core.rolling.TimeBasedRollingPolicy">

            <fileNamePattern>log/myapp-%d{yyyy-MM-dd}.%i.log</fileNamePattern>

            <maxHistory>30</maxHistory>

            <timeBasedFileNamingAndTriggeringPolicy class="ch.qos.logback.core.rolling.SizeAndTimeBasedFNATP">

                <maxFileSize>10MB</maxFileSize>

            </timeBasedFileNamingAndTriggeringPolicy>

        </rollingPolicy>

    </appender>


    <root level="INFO">

        <appender-ref ref="Console" />

        <appender-ref ref="File" />

    </root>


</configuration>

Bu örnekte, loglar hem konsola hem de bir dosyaya yazdırılmaktadır. Dosya appender'ı, log dosyalarını günlük olarak arşivlemek ve maksimum 30 günlük bir geçmişi tutmak üzere yapılandırılmıştır. Her log dosyası maksimum 10MB büyüklüğe ulaştığında yeni bir dosya oluşturulur.


Loglama Seviyeleri:

Uygulamanızda farklı paketler veya sınıflar için özel loglama seviyeleri belirleyebilirsiniz. Örneğin, bir paketin log seviyesini DEBUG olarak ayarlamak için:

xml

Copy code

<logger name="com.mycompany.mypackage" level="DEBUG"/>

Spring Profile'larına Göre Yapılandırma:

Farklı Spring profilleri için farklı loglama yapılandırmaları tanımlayabilirsiniz. Örneğin, geliştirme ortamında daha ayrıntılı loglama yapmak isteyebilirsiniz:

xml

Copy code

<springProfile name="dev">

    <root level="DEBUG">

        <appender-ref ref="Console" />

    </root>

</springProfile>

Dosyayı Uygulamanıza Bağlama:

Spring Boot otomatik olarak logback-spring.xml dosyasını tanır ve uygular, bu yüzden ekstra bir adım gerekmez.

Yapılandırmanızı bu şekilde özelleştirebilir ve uygulamanızın ihtiyaçlarına göre genişletebilirsiniz. Logback'in sunduğu diğer özellikler ve appender türleri için Logback'in resmi dokümantasyonuna başvurabilirsiniz.


Logback yapılandırmasını daha da özelleştirmek ve uygulamanızın ihtiyaçlarına göre ayarlamak için aşağıdaki yöntemleri ve özellikleri kullanabilirsiniz:


Farklı Log Dosyaları Kullanma:

Uygulamanızda farklı türdeki logları farklı dosyalara yazdırmak isteyebilirsiniz. Örneğin, hata loglarını ayrı bir dosyaya yazdırmak için ek bir appender tanımlayabilirsiniz:

xml

Copy code

<appender name="ErrorFile" class="ch.qos.logback.core.rolling.RollingFileAppender">

    <file>log/error.log</file>

    <encoder>

        <pattern>%d{yyyy-MM-dd HH:mm:ss} [%thread] %-5level %logger{36} - %msg%n</pattern>

    </encoder>

    <filter class="ch.qos.logback.classic.filter.ThresholdFilter">

        <level>ERROR</level>

    </filter>

    <!-- Rolling policy can be added here -->

</appender>


<logger name="com.mycompany.mypackage" level="ERROR" additivity="false">

    <appender-ref ref="ErrorFile" />

</logger>

Bu yapılandırma, belirli bir paket için sadece ERROR seviyesindeki logların error.log dosyasına yazılmasını sağlar.


Asenkron Loglama:

Performansı artırmak için loglamayı asenkron hale getirebilirsiniz. Bu, loglama işleminin uygulamanızın ana işleyişini yavaşlatmasını önler. Asenkron loglama için AsyncAppender kullanabilirsiniz:

xml

Copy code

<appender name="Async" class="ch.qos.logback.classic.AsyncAppender">

    <appender-ref ref="File" />

    <queueSize>100</queueSize>

    <discardingThreshold>0</discardingThreshold>

    <includeCallerData>true</includeCallerData>

</appender>


<root level="INFO">

    <appender-ref ref="Async" />

</root>

Bu yapılandırma, log mesajlarını bir kuyruğa alır ve belirtilen File appender'ı aracılığıyla asenkron bir şekilde işler.


MDC (Mapped Diagnostic Context) Kullanımı:

Log mesajlarınıza dinamik olarak bilgi eklemek için MDC'yi kullanabilirsiniz. Bu, özellikle kullanıcı oturumları veya işlem kimlikleri gibi bilgileri loglamak için yararlıdır:

java

Copy code

MDC.put("userId", userId);

Ve logback yapılandırmanızda bu bilgiyi kullanmak için:


xml

Copy code

<pattern>%d{yyyy-MM-dd HH:mm:ss} [%thread] %-5level %logger{36} [%X{userId}] - %msg%n</pattern>

Bu, log mesajlarınıza userId değerini ekler, böylece mesajların hangi kullanıcıya ait olduğunu kolayca görebilirsiniz.


Spring Boot Yapılandırma Dosyaları Üzerinden Logback Ayarları:

Spring Boot'un application.properties veya application.yml dosyaları üzerinden log seviyelerini ayarlayabilirsiniz. Bu, kodunuzda veya XML dosyanızda değişiklik yapmadan loglama davranışını değiştirmenizi sağlar:

application.properties örneği:


properties

Copy code

logging.level.root=INFO

logging.level.com.mycompany.mypackage=DEBUG

application.yml örneği:


yaml

Copy code

logging:

  level:

    root: INFO

    com.mycompany.mypackage: DEBUG

Bu yöntemlerle, Spring Boot uygulamanızda Logback'i etkin bir şekilde yapılandırabilir ve yönetebilirsiniz. İhtiyaçlarınıza göre yapılandırmayı özelleştirmek, loglama performansını artırmak ve log dosyalarınızı daha etkili bir şekilde yönetmek için bu özellikleri ve ayarları kullanabilirsiniz.


Logback ile Apache Kafka'ya log yazabilir miyim?


Evet, Apache Kafka'ya log yazmak mümkündür. Apache Kafka, dağıtık bir akış işleme platformudur ve genellikle büyük veri akışlarını işlemek, saklamak ve analiz etmek için kullanılır. Uygulama loglarını Kafka'ya yazmak, logları merkezi bir yerde toplamak, analiz etmek ve gerçek zamanlı olarak izlemek için güçlü bir yöntem sunar. Logları Kafka'ya yazmak için genellikle loglama framework'leri ile Kafka'nın entegrasyonunu sağlayan yapılandırmalar veya araçlar kullanılır.


Logback ile Kafka'ya Log Yazma

Logback için Kafka'ya log yazmayı sağlayan bir appender mevcuttur. Bu appender, log mesajlarını doğrudan Kafka'ya göndermenizi sağlar. Bunun için öncelikle Logback için Kafka appender'ını projenize bağımlılık olarak eklemeniz gerekebilir.


Adım 1: Bağımlılıkları Ekleme

Maven kullanıyorsanız, pom.xml dosyanıza Kafka appender için gerekli bağımlılığı ekleyin:


xml

Copy code

<dependency>

    <groupId>com.github.danielwegener</groupId>

    <artifactId>logback-kafka-appender</artifactId>

    <version>0.2.0</version>

</dependency>

Bu bağımlılık, projenizin güncel sürümüne bağlı olarak değişebilir, bu yüzden en son sürümü kontrol etmek iyi bir fikirdir.


Adım 2: Logback Yapılandırması

Ardından, logback-spring.xml (veya benzeri bir Logback yapılandırma dosyası) dosyanızı Kafka appender'ını kullanacak şekilde yapılandırın:


xml

Copy code

<configuration>

    <appender name="KAFKA" class="com.github.danielwegener.logback.kafka.KafkaAppender">

        <topic>log-topic</topic>

        <keyingStrategy class="com.github.danielwegener.logback.kafka.keying.NoKeyKeyingStrategy"/>

        <deliveryStrategy class="com.github.danielwegener.logback.kafka.delivery.AsynchronousDeliveryStrategy"/>

        <producerConfig>bootstrap.servers=localhost:9092</producerConfig>

        <encoder>

            <pattern>%date %level [%thread] %logger{10} [%file:%line] %msg%n</pattern>

        </encoder>

    </appender>


    <root level="INFO">

        <appender-ref ref="KAFKA" />

    </root>

</configuration>

Bu yapılandırma, log mesajlarını log-topic adlı bir Kafka topic'ine gönderir. bootstrap.servers ayarı, Kafka cluster'ınızın adresini belirtir. Encoder ve pattern, log mesajlarınızın nasıl formatlanacağını tanımlar.


Adım 3: Kafka ve Topic Yapılandırması

Kafka'ya log göndermeden önce, Kafka'nızın çalışır durumda olduğundan ve log mesajlarınızı alacak bir topic'in oluşturulduğundan emin olun. Eğer bir topic oluşturmanız gerekiyorsa, Kafka'nın komut satırı araçlarını kullanabilirsiniz:


sh

Copy code

kafka-topics.sh --create --bootstrap-server localhost:9092 --replication-factor 1 --partitions 1 --topic log-topic

Bu adımları tamamladıktan sonra, uygulamanızın logları belirttiğiniz Kafka topic'ine yazılacaktır. Kafka'ya log yazmak, özellikle mikroservis mimarilerinde veya büyük dağıtık sistemlerde logları merkezi bir yerde toplamak ve analiz etmek için etkili bir çözüm sunar.

Axon Framework nedir? DDD perspektifinden bize neler sağlar? Event sourcing ve Event store nedir? Örnek bir event sourcing veri seti, uygun veri tabanları. Spring Boot ile nasıl entegre olur?




Axon Framework, karmaşık uygulamaları inşa etmek için tasarlanmış Java tabanlı bir yazılım çerçevesidir. Command Query Responsibility Segregation (CQRS) ve Event Sourcing desenlerini uygulayarak, uygulamaların ölçeklenebilirliğini, esnekliğini ve bakımını kolaylaştırmayı hedefler. Bu çerçeve, aşağıdaki ana özelliklere sahiptir:


CQRS (Command Query Responsibility Segregation): Axon, komutları (yazma işlemleri) ve sorguları (okuma işlemleri) ayrı işlemler olarak ele alır. Bu yaklaşım, performansı ve ölçeklenebilirliği artırırken, uygulamanın farklı bölümlerinin daha iyi optimize edilmesini sağlar.


Event Sourcing: Bu yaklaşımda, uygulama durumu olaylar (events) dizisi olarak saklanır. Her değişiklik, yeni bir olay olarak kaydedilir. Bu, durum değişikliklerinin izlenmesini ve gerektiğinde önceki durumlara geri dönülmesini kolaylaştırır.


Domain Driven Design (DDD) Desteği: Axon, DDD ilkelerini uygulamak için gereken araçları sağlar. Bu, karmaşık iş mantığının yönetimini ve uygulamanın daha anlaşılır bir şekilde modellenmesini kolaylaştırır.


Esneklik ve Ölçeklenebilirlik: Axon, mikroservis mimarileri ve dağıtılmış sistemlerle iyi entegre olur. Bu, uygulamaların büyüdükçe ihtiyaçlara uyum sağlamasını ve verimli bir şekilde ölçeklenmesini sağlar.


Entegrasyon ve Altyapı Desteği: Axon, Kafka, RabbitMQ gibi mesajlaşma sistemleri ve Spring Framework gibi popüler Java çerçeveleriyle entegrasyon sağlar.


Axon, özellikle karmaşık iş mantığına sahip, yüksek performans gerektiren ve ölçeklenebilir uygulamalar için tercih edilen bir çözümdür. Finans, perakende ve telekomünikasyon gibi sektörlerdeki büyük ve karmaşık sistemlerde sıklıkla kullanılmaktadır.


Axon Framework DDD ile geliştirdiğimiz bir projede DDD perspektifinden bize neler sağlar?


Axon Framework, Domain-Driven Design (DDD) ilkeleriyle uyumlu bir şekilde çalışmak üzere tasarlanmıştır ve DDD yaklaşımını benimseyen projelerde birçok avantaj sağlar. DDD, karmaşık yazılım projelerinde, iş mantığını ve kullanıcı gereksinimlerini odak noktasına alarak yazılım tasarımını yönlendiren bir yaklaşımdır. İşte Axon Framework'ün DDD perspektifinden sağladığı bazı önemli avantajlar:


Aggregate Tasarımı Kolaylığı: Axon, Aggregate'leri tanımlamak ve yönetmek için basit ve anlaşılır bir yol sunar. Aggregate Root'lar, sistemdeki iş kurallarını kapsayan ve tutarlılığı sağlayan ana yapılar olarak tanımlanır. Axon, bu Aggregate'lerin yaşam döngüsünü yönetir ve olay kaynaklı durum yönetimini kolaylaştırır.


Command ve Event Handling: DDD'de, komutlar (commands) ve olaylar (events) merkezi öneme sahiptir. Axon, komutları işlemek için Command Handler'lar ve olayları işlemek için Event Handler'lar sağlar. Bu, iş mantığının net bir şekilde ifade edilmesine ve modüller arası bağlantının azaltılmasına olanak tanır.


Event Sourcing Desteği: Axon, Event Sourcing desenini doğal bir şekilde destekler. Bu, her bir Aggregate'ın durumunun olay geçmişi üzerinden yeniden oluşturulmasını sağlar, böylece sistemdeki değişikliklerin izlenebilir ve geri alınabilir olmasını kolaylaştırır.


CQRS Entegrasyonu: Command Query Responsibility Segregation (CQRS), DDD ile sıkça kullanılan bir yaklaşımdır. Axon, CQRS'i destekleyerek yazma ve okuma işlemlerinin ayrılmasını sağlar. Bu, özellikle büyük ve karmaşık sistemlerde veri yönetimi ve performans optimizasyonu açısından avantajlar sunar.


Esneklik ve Ölçeklenebilirlik: DDD odaklı sistemler genellikle büyük ve karmaşık olduğundan, ölçeklenebilirlik önemlidir. Axon, mikroservisler ve dağıtılmış sistemlerle entegrasyonu destekleyerek bu ölçeklenebilirliği sağlar.


Uygulama Katmanlarının Ayrılması: Axon, uygulama katmanlarını (örneğin, UI, iş mantığı, veri erişimi) açık bir şekilde ayırmayı kolaylaştırır. Bu, kodun okunabilirliğini ve bakımını iyileştirir.


Test Desteği: Axon, Aggregate'lerin ve diğer DDD bileşenlerinin test edilmesi için kapsamlı araçlar sunar. Bu, DDD projelerinde çok önemli olan davranış odaklı tasarımın test edilmesini kolaylaştırır.


Domain Olaylarını Yayma: Axon, domain olaylarını sistem genelinde yaymak için mekanizmalar sunar. Bu, farklı sistemin parçalarının birbirleriyle etkileşimini sağlar ve aynı zamanda loose coupling ve event-driven mimariyi destekler.


Axon Framework, DDD ilkelerini uygulayan ekipler için güçlü bir araçtır. Bu framework, karmaşık iş mantığını modellemeyi, kodun okunabilirliğini ve sistemin genel bakımını iyileştirirken, aynı zamanda modern yazılım mimarileri ve ölçeklenebilirlik gereksinimleriyle uyumlu bir yapı sunar.


Event sourcing ve Event store nedir?


Event Sourcing ve Event Store, modern yazılım mimarilerinde kullanılan iki önemli kavramdır. Bu kavramlar, özellikle büyük ve karmaşık sistemlerin veri yönetimi ve durum takibi için kullanılır. İşte her birinin detayları:


Event Sourcing

Event Sourcing, bir uygulamanın durumunu değiştiren olayların (events) kronolojik bir sırayla kaydedilmesi ve saklanması yöntemidir. Bu yaklaşımda, uygulamanın geçerli durumu, başlangıç durumundan itibaren gerçekleşen tüm olayların birikimi olarak hesaplanır.


Özellikleri ve Faydaları:


Durum Değişikliklerinin Kaydı: Uygulamanın her bir durum değişikliği, bir olay olarak kaydedilir. Bu, uygulamanın herhangi bir noktadaki durumunu yeniden oluşturmayı veya geçmişe yönelik analizler yapmayı mümkün kılar.

Geri Alınabilirlik ve Denetlenebilirlik: Her olay kaydedildiği için, sistemde yapılan değişikliklerin izi sürülebilir ve gerektiğinde geri alınabilir.

Karmaşık Sistemler için Uygunluk: Event Sourcing, özellikle birden fazla kaynağın etkileşim içinde olduğu ve durumun sürekli olarak değiştiği karmaşık sistemler için uygundur.

Event Store

Event Store, Event Sourcing modelinde kullanılan, olayların saklandığı veritabanıdır. Bu veritabanı, uygulamanın tüm olay geçmişini saklar ve sorgulanabilir bir yapıda tutar.


Özellikleri ve Faydaları:


Olayların Saklanması: Olaylar, genellikle zaman damgaları ve diğer ilgili verilerle birlikte saklanır. Bu, olayların sıralı bir şekilde takip edilmesini ve sorgulanmasını sağlar.

Sorgulama ve Analiz İmkanı: Event Store, olayları sorgulamak ve analiz etmek için araçlar sağlar. Bu, sistemdeki belirli olayları veya olay desenlerini bulmayı kolaylaştırır.

Yüksek Performans ve Ölçeklenebilirlik: Event Store'lar genellikle yüksek yazma ve okuma performansı için optimize edilmiştir ve büyük miktarda veriyi işleyebilir.

Event Sourcing ve Event Store, özellikle CQRS (Command Query Responsibility Segregation) ve DDD (Domain-Driven Design) gibi yaklaşımlarla birlikte kullanıldığında, sistemlerin daha esnek, sürdürülebilir ve ölçeklenebilir olmasını sağlar. Bu yaklaşımlar, özellikle finans, e-ticaret, oyun ve sosyal medya gibi hızlı veri değişikliklerinin olduğu ve geçmiş verilerin önemli olduğu sektörlerde popülerdir.


Event store için genellikle time series db'ler mi kullanılır?


Event Store için zaman serisi veritabanları (time series databases) kullanımı, bazı durumlarda tercih edilebilir, ancak her zaman en iyi seçim olmayabilir. Event Store'un ihtiyaçlarını karşılamak için kullanılan veritabanı türü, uygulamanın gereksinimlerine ve olayların doğasına bağlıdır. İşte bu konuda bazı temel noktalar:


Zaman Serisi Veritabanlarının Özellikleri:

Zaman Damgalı Veri Yönetimi: Zaman serisi veritabanları, zamanla ilişkilendirilmiş veri noktalarını verimli bir şekilde saklamak ve sorgulamak için optimize edilmiştir. Bu, özellikle sürekli değişen verileri takip etmek için idealdir.


Yüksek Yazma ve Okuma Performansı: Bu tür veritabanları, genellikle yüksek hızlı yazma ve okuma işlemleri için tasarlanmıştır, bu da sürekli güncellenen veri akışlarını işlemek için uygundur.


Trend Analizi ve Desen Tanıma: Zaman serisi veritabanları, veriler üzerinde trend analizi yapmak ve zamanla değişen desenleri tanımak için güçlü araçlara sahiptir.


Event Store İçin Zaman Serisi Veritabanı Kullanımı:

Uygunluk: Eğer olaylar (events) zamanla ilişkili ve sürekli güncellenen veriler içeriyorsa, zaman serisi veritabanları uygun bir seçim olabilir. Örneğin, IoT cihazlarından gelen veri akışları veya finansal işlem verileri.


Sınırlamalar: Event Sourcing modelinde, olaylar genellikle sadece eklenir (append-only) ve nadiren güncellenir veya silinir. Bazı zaman serisi veritabanları, bu tür append-only senaryolar için optimize edilmemiştir ve bu nedenle event store olarak kullanılmaları ideal olmayabilir.


Alternatifler: Event Sourcing için tasarlanmış özel Event Store çözümleri veya diğer NoSQL veritabanları (örneğin, Apache Cassandra veya MongoDB) da yaygın olarak kullanılır. Bu tür veritabanları, olayların saklanması ve sorgulanması için daha uygun özelliklere sahip olabilir.


Sonuç olarak, zaman serisi veritabanlarının kullanımı, event store için bir seçenek olarak düşünülebilir, ancak her durumda en uygun seçim olmayabilir. Seçim yapılırken, uygulamanın özel ihtiyaçları ve olayların yapısı göz önünde bulundurulmalıdır. Event Sourcing gereksinimlerine en uygun veritabanı türünün seçimi, uygulamanın performansı, ölçeklenebilirliği ve yönetilebilirliği üzerinde önemli bir etkiye sahip olacaktır.


Örnek bir event sourcing veri seti verir misin?


Event Sourcing için örnek bir veri seti oluşturmak, uygulanan senaryoya ve iş modeline bağlıdır. Bir e-ticaret platformu üzerinden basit bir örnek vermek gerekirse, müşterilerin alışveriş sepetine ürün ekleme ve çıkarma gibi işlemleri içeren olaylar (events) serisi düşünülebilir. İşte bu senaryoya uygun basit bir veri seti örneği:


Event Sourcing Veri Seti Örneği: E-Ticaret Alışveriş Sepeti

Olaylar:


Sepete Ürün Ekleme


Event ID: 001

Timestamp: 2024-01-05T10:15:30Z

User ID: User123

Product ID: Prod456

Quantity: 2

Event Type: AddToCart

Sepetten Ürün Çıkarma


Event ID: 002

Timestamp: 2024-01-05T10:17:45Z

User ID: User123

Product ID: Prod456

Quantity: 1

Event Type: RemoveFromCart

Sepete Başka Bir Ürün Ekleme


Event ID: 003

Timestamp: 2024-01-05T10:20:10Z

User ID: User123

Product ID: Prod789

Quantity: 1

Event Type: AddToCart

Alışverişi Tamamlama


Event ID: 004

Timestamp: 2024-01-05T10:25:00Z

User ID: User123

Event Type: Checkout

Bu örnekte, her bir olay (event) benzersiz bir Event ID, bir zaman damgası (timestamp), kullanıcı ve ürün bilgileri ile birlikte bir olay türü (event type) içerir. Bu olaylar, kullanıcının alışveriş sepeti üzerinde gerçekleştirdiği işlemleri temsil eder ve sistemdeki durum değişikliklerini yansıtır.


Event Sourcing modelinde, bu olaylar kronolojik sırayla saklanır ve bir kullanıcının alışveriş sepetinin geçerli durumu, bu olayların birikimiyle hesaplanır. Örneğin, bu veri setine göre User123'ün sepetinde son durumda Prod456'dan 1 adet ve Prod789'dan 1 adet ürün bulunmaktadır.


Bu basit örnek, Event Sourcing'in temel prensiplerini ve bir Event Store'un nasıl yapılandırılabileceğini gösterir. Gerçek dünya uygulamalarında, bu olaylar daha karmaşık veri yapılarına ve ilişkilere sahip olabilir ve sistemdeki diğer bileşenlerle etkileşim içinde olabilir.

Spring Boot ile nasıl entegre olur?


Spring Boot ile Axon Framework'ün entegrasyonu, Axon'un sağladığı modüler yapı ve Spring Boot'un konfigürasyon kolaylığı sayesinde oldukça basittir. Bu entegrasyon, Axon'un CQRS ve Event Sourcing özelliklerini Spring Boot uygulamalarına dahil etmeyi ve Spring Boot'un otomatik yapılandırma, bağımlılık enjeksiyonu gibi özelliklerinden yararlanmayı mümkün kılar. İşte temel adımlar:


Bağımlılıkları Ekleme: İlk olarak, Maven veya Gradle gibi bir yapılandırma aracını kullanarak Spring Boot ve Axon Framework için gerekli bağımlılıkları projenize eklemeniz gerekir. Örneğin, Maven kullanıyorsanız pom.xml dosyanıza Axon ve Spring Boot starter bağımlılıklarını ekleyebilirsiniz.


Axon Konfigürasyonu: Spring Boot, otomatik yapılandırma özelliği sayesinde Axon için gerekli birçok ayarı otomatik olarak yapar. Ancak, özel gereksinimleriniz varsa (örneğin, özel bir Event Store kullanmak istiyorsanız), bu yapılandırmaları Spring konfigürasyon dosyalarında tanımlayabilirsiniz.


Command, Query ve Event Handler'ları Tanımlama: Uygulamanızda, Axon tarafından yönetilen komutları, sorguları ve olayları işleyecek sınıflar oluşturursunuz. Bu sınıflar, Spring tarafından yönetilen bean'ler olarak işlev görür ve Axon, bu handler'ları otomatik olarak tanır.


Aggregate Root'lar Oluşturma: CQRS ve Event Sourcing kullanıyorsanız, Aggregate Root'larınızı tanımlamanız gerekir. Bu, Axon'un olay kaynaklı durum yönetimini kullanarak uygulamanızın temel iş mantığını yönettiği yerdir.


Event Store ve Command Bus Kullanımı: Axon, Event Store ve Command Bus gibi yapıları sağlar. Bu yapılar, Spring Boot ile sorunsuz bir şekilde entegre olur ve Spring Boot'un bağımlılık enjeksiyon özelliklerini kullanarak kolayca erişilebilir ve yapılandırılabilir.


Test Desteği: Axon ve Spring Boot, uygulamanızın farklı bölümlerini test etmek için kapsamlı destek sunar. Bu, unit testlerden entegrasyon testlerine kadar çeşitlilik gösterir.


Mikroservis Entegrasyonu: Eğer mikroservis mimarisi kullanıyorsanız, Axon ve Spring Boot'un bu mimariyi desteklediğini ve mikroservisler arası iletişimi kolaylaştırdığını unutmamak önemlidir.


Sonuç olarak, Spring Boot ile Axon Framework'ün entegrasyonu, modern Java uygulamalarınızı etkili bir şekilde oluşturmanıza ve yönetmenize olanak tanıyan güçlü ve esnek bir yapı sunar. Bu entegrasyon, özellikle büyük ve karmaşık uygulamalar için idealdir.

Spring Boot 3'te bir kodu native derlemem için, kod örneği ile detaylı anlatır mısın?

spring-native nedir?


Spring Native projesi, Spring uygulamalarının GraalVM üzerinde yerel olarak çalışabilmesi için geliştirilmiş bir projedir. Bu proje, Spring uygulamalarının daha hızlı başlamasını, daha az bellek tüketmesini ve bulut tabanlı altyapılarda daha etkin çalışmasını hedefler. GraalVM, Java uygulamalarını doğrudan işletim sistemi için yerel kodlara (native code) çeviren bir teknolojidir ve Spring Native, bu teknolojiyi Spring ekosistemi ile uyumlu hale getirmeyi amaçlar.


Spring Native'in Özellikleri

Hızlı Başlangıç Süresi ve Düşük Bellek Kullanımı: Spring Native, GraalVM'nin Ahead-of-Time (AOT) derleme özelliğini kullanarak, Java uygulamalarını yerel olarak çalıştırabilir hale getirir. Bu, uygulamanın JVM'de çalışan versiyonuna göre çok daha hızlı başlamasını ve daha az bellek tüketmesini sağlar.


Bulut Tabanlı Uygulamalar için İdeal: Yerel olarak çalışan uygulamaların hızlı başlama süresi ve düşük bellek kullanımı, özellikle mikroservisler ve serverless mimariler gibi bulut tabanlı çözümler için idealdir.


Spring Boot Uygulamalarıyla Uyumluluk: Spring Native, Spring Boot uygulamalarının GraalVM ile uyumlu hale gelmesini sağlayarak, mevcut Spring Boot tabanlı uygulamaların kolaylıkla native uygulamalara dönüştürülmesine olanak tanır.


Otomatik Yapılandırma: Spring Native, Spring Boot’un sağladığı otomatik yapılandırma özelliklerini native uygulamalara taşır, böylece geliştiricilerin GraalVM'nin karmaşık yapılandırma detaylarıyla uğraşmasına gerek kalmaz.


Kullanım Alanları ve Sınırlamalar

Uygulama Türleri: Web uygulamaları, API'ler ve mikro hizmetler gibi çeşitli uygulama türleri için uygundur.

Sınırlamalar: Her ne kadar birçok Spring Boot özelliği desteklense de, Spring Native henüz Spring ekosisteminin tüm özelliklerini desteklemeyebilir. Ayrıca, bazı üçüncü parti kütüphaneler GraalVM ile uyumsuz olabilir.

Gelişim ve Topluluk

Spring Native, Spring topluluğu tarafından aktif olarak geliştirilmekte ve iyileştirilmektedir. Bu, sürekli gelişen bir projedir ve zamanla daha fazla özelliğin ve iyileştirmenin eklenmesi beklenir.


Özetle, Spring Native, Java ve Spring ekosisteminde yeni bir yaklaşım sunarak, uygulamaların daha hızlı ve verimli çalışmasını sağlayan önemli bir gelişmedir. GraalVM'nin sunduğu yerel kod derleme yetenekleri ile uyumlu olarak çalışan Spring Native, özellikle bulut tabanlı ve mikroservis mimarilerinde avantajlar sunar.Spring Boot 3 ile native uygulamalar oluşturmak, Spring Native projesi sayesinde mümkündür. Native uygulamalar, JVM (Java Virtual Machine) yerine doğrudan işletim sistemi üzerinde çalışacak şekilde derlenir. Bu, uygulamanın başlama süresini önemli ölçüde azaltır ve bellek kullanımını optimize eder. İşte Spring Boot 3 ile native bir uygulama oluşturmanın adımları:



1. Bağımlılıkları ve Maven Plugin'i Eklemek

Öncelikle, projenizin pom.xml dosyasına Spring Native bağımlılığını ve GraalVM için gereken Maven plugin'ini eklemeniz gerekiyor.


xml

Copy code

<dependencies>

    <!-- Spring Boot Starter -->

    <dependency>

        <groupId>org.springframework.boot</groupId>

        <artifactId>spring-boot-starter</artifactId>

    </dependency>


    <!-- Spring Native Dependency -->

    <dependency>

        <groupId>org.springframework.experimental</groupId>

        <artifactId>spring-native</artifactId>

        <version>{Spring-Native-Version}</version>

    </dependency>

</dependencies>


<build>

    <plugins>

        <plugin>

            <groupId>org.springframework.boot</groupId>

            <artifactId>spring-boot-maven-plugin</artifactId>

        </plugin>

        <!-- Spring AOT Plugin -->

        <plugin>

            <groupId>org.springframework.experimental</groupId>

            <artifactId>spring-aot-maven-plugin</artifactId>

            <version>{Spring-Native-Version}</version>

            <executions>

                <execution>

                    <goals>

                        <goal>test-generate</goal>

                        <goal>generate</goal>

                    </goals>

                </execution>

            </executions>

        </plugin>

    </plugins>

</build>

2. Spring Boot Uygulaması Oluşturmak

Spring Boot uygulamanızı normal bir şekilde oluşturun. Örneğin, basit bir REST API:


java

Copy code

@SpringBootApplication

public class NativeApplication {


    public static void main(String[] args) {

        SpringApplication.run(NativeApplication.class, args);

    }

}


@RestController

class GreetingController {


    @GetMapping("/greeting")

    public String greet() {

        return "Hello, World!";

    }

}

3. Native İmaj Oluşturmak

Terminal veya komut satırını kullanarak, projenizin kök dizininde aşağıdaki Maven komutunu çalıştırın:


shell

Copy code

./mvnw package -Pnative

Bu komut, uygulamanızı native bir imaj olarak derleyecektir. GraalVM kullanarak, bu işlem uygulamanızın tüm Java kodunu, Spring frameworkünü ve diğer bağımlılıkları analiz edecek ve doğrudan çalıştırılabilir bir native binary oluşturacaktır.


4. Native Uygulamayı Çalıştırmak

Derleme işlemi tamamlandıktan sonra, oluşturulan native uygulamayı doğrudan çalıştırabilirsiniz:


shell

Copy code

./target/native-application

Bu, JVM olmadan doğrudan işletim sistemi üzerinde çalışacak olan uygulamanızı başlatacaktır.


Önemli Notlar

Spring Native ve GraalVM, henüz tüm Spring özelliklerini ve kütüphaneleri desteklememektedir. Bu nedenle, bazı özelliklerin ve kütüphanelerin native binary ile uyumsuz olabileceğini unutmayın.

Native derleme süreci, JVM ile derlemeye göre daha fazla zaman alabilir.

Performans ve hafıza kullanımı, uygulamanın doğasına ve ihtiyaçlarına göre değişiklik gösterebilir.

Bu adımlar, Spring Boot 3 ile native bir uygulama oluşturmanın temel sürecini özetlemektedir. Uygulamanızın ihtiyaçlarına göre ek yapılandırmalar ve optimizasyonlar gerekebilir.


5. Native İmajı İyileştirmek

Native bir imaj oluşturduktan sonra, performansı ve boyutu iyileştirmek için bazı adımlar izleyebilirsiniz. Bunlar arasında:


Yansıma ve Proxy Ayarları: Spring Native, yansıma ve proxy kullanımını analiz ederek, GraalVM için gerekli yapılandırmaları otomatik olarak üretir. Ancak, bazı durumlarda, özel yapılandırmalar eklemeniz gerekebilir. @NativeHint gibi anotasyonları kullanarak bu yapılandırmaları sağlayabilirsiniz.

Kaynak Kod Optimizasyonu: Native uygulamalar, gereksiz kodu ve bağımlılıkları kaldırarak boyut ve performans açısından iyileştirilebilir. Spring Boot’un otomatik yapılandırma mekanizmalarını inceleyerek, uygulamanız için gerekmeyen özellikleri devre dışı bırakabilirsiniz.

GraalVM Ayarları: GraalVM, native imajların oluşturulması sırasında çeşitli optimizasyon seçenekleri sunar. Örneğin, --no-server, --static, gibi bayraklarla GraalVM'in çalışma şeklini değiştirebilirsiniz.

6. Testler ve Debugging

Testler: Native uygulamaların test edilmesi, JVM tabanlı uygulamalardan farklı olabilir. Spring Boot testlerinizi native testler olarak çalıştırmak için @NativeImageTest gibi anotasyonları kullanabilirsiniz.

Debugging: Native uygulamaların hata ayıklaması daha karmaşık olabilir. GraalVM, native binary'leri hata ayıklamak için araçlar sunar, ancak bu, JVM tabanlı uygulamalarda kullanılan araçlardan farklıdır.

7. Deployment ve İzleme

Deployment: Native uygulamalar, geleneksel JVM tabanlı uygulamalardan farklı olarak dağıtılabilir. Küçük boyutları ve hızlı başlama süreleri, özellikle konteyner tabanlı ortamlar ve mikro hizmet mimarileri için idealdir.

İzleme ve Loglama: Native uygulamaların izlenmesi ve loglanması, JVM tabanlı uygulamalardan farklı olabilir. Uygulamanızın sağlığını ve performansını izlemek için uygun araçlar ve stratejiler seçmek önemlidir.

Son Notlar

Spring Native ve GraalVM ile native uygulamalar oluşturmak, Java ekosisteminde heyecan verici yeni olanaklar sunmaktadır. Ancak, bu yaklaşımın bazı sınırlamaları ve öğrenme eğrileri vardır. Native uygulama geliştirmede başarılı olmak için, GraalVM, Spring Native ve ilgili araçlar hakkında derinlemesine bilgi edinmek önemlidir. Ayrıca, native uygulamaların JVM tabanlı uygulamalara göre farklı performans ve kaynak kullanım özelliklerine sahip olabileceğini unutmayın. Bu yüzden, uygulamanızın ihtiyaçlarına en uygun yaklaşımı seçmek için dikkatli bir değerlendirme yapılmalıdır.


Native çıktıyı nasıl dockerize ederim?


Spring Boot native uygulamanızı Dockerize etmek için bir Dockerfile oluşturabilir ve bu Dockerfile'da native binary'nizi bir konteynere paketleyebilirsiniz. İşte bu işlem için adım adım bir rehber:


1. Dockerfile Oluşturmak

Spring Boot uygulamanızın kök dizininde bir Dockerfile oluşturun. Bu dosya, Dockerize edilmiş uygulamanızın nasıl oluşturulacağını tanımlar.


Örnek bir Dockerfile:


Dockerfile

Copy code

# Kullanılacak base image seçimi

# Hafif bir base image kullanmak, native uygulamanızın boyutunu daha da azaltır

FROM alpine:latest


# Uygulamanın kopyalanacağı dizin

WORKDIR /app


# Native binary dosyasını Docker image içine kopyala

# Buradaki 'native-application' adı, Spring Boot projesinde oluşturduğunuz native binary'nin adıdır.

COPY ./target/native-application /app


# Uygulamanın çalıştırılması için gerekli izinleri ayarla

RUN chmod +x /app/native-application


# Uygulamanın çalıştırılacağı port

EXPOSE 8080


# Uygulamayı başlat

ENTRYPOINT ["./native-application"]

2. Docker Image Oluşturmak

Dockerfile'ı kullanarak Docker image'ınızı oluşturun. Bu işlem, Dockerfile'ın bulunduğu dizinde aşağıdaki komut ile yapılır:


bash

Copy code

docker build -t spring-native-app .

Bu komut, spring-native-app adında bir Docker image oluşturur.


3. Docker Container'ı Çalıştırmak

Oluşturduğunuz Docker image'ını bir container olarak çalıştırın:


bash

Copy code

docker run -p 8080:8080 spring-native-app

Bu komut, uygulamanızı Docker container içinde 8080 portu üzerinden çalıştırır.


4. İpuçları ve En İyi Uygulamalar

Hafif Base Image Kullanımı: Dockerize edilen native uygulamalar için hafif base imajlar (örneğin alpine) kullanmak, imaj boyutunu azaltmaya yardımcı olur.

Çok Aşamalı Derlemeler: Dockerfile içerisinde çok aşamalı derleme yapmak, geliştirme sürecini kolaylaştırabilir. Bu, Dockerfile'ınızda native uygulamanın derlenmesi ve sonrasında hafif bir runtime image'ına kopyalanması işlemlerini içerebilir.

Güvenlik ve Performans: Docker container'larınızı çalıştırırken güvenlik ve performansı optimize etmek için gerekli Docker ayarlarını ve best practices'leri uygulamayı unutmayın.

Bu adımlar, Spring Boot native uygulamanızı Dockerize etmek için temel bir rehberdir. Uygulamanızın ve altyapınızın özel ihtiyaçlarına göre bu süreci özelleştirebilirsiniz.

Spring boot 3'teki yenilikler ve kaynaklar

Spring Boot 3'teki yeni özellikler ve değişiklikler şunları içerir:


Jakarta EE 9 Desteği: Spring Boot 3, Java EE'den Jakarta EE 9'a geçti, bu da ad alanının javax.*'dan jakarta.*'ya değişmesine neden oldu. Bu, HttpServletRequest gibi sınıfları doğrudan Java EE'den kullanırken içe aktarma güncellemelerini gerektirir.


Bağımlılık Güncellemeleri: Spring Boot 3, Kotlin 1.7+, Lombok 1.18.22+ ve Gradle 7.3+ gibi çeşitli bağımlılıkların minimum sürümlerini gerektirir.


Yerel Yürütülebilir Dosyalar: Spring Native girişimi, GraalVM'ye dağıtılmak üzere yerel yürütülebilir dosyaların oluşturulmasına öncelik vererek Spring'e uygun olarak dahil edildi. AOT nesli için spring-boot-maven-eklentisinde de yeni bir hedef var (mvn spring-boot:aot-generate).


Gözlemlenebilirlik: Spring Framework 6, Mikrometre ve Mikrometre İzleme üzerine kurulu olan Spring Observability'yi sunar. Bu girişim, uygulama ölçümlerini verimli bir şekilde kaydetmeyi ve OpenZipkin ve OpenTelemetry gibi sağlayıcılarla izlemeyi uygulamayı amaçlıyor.


Spring Web MVC Değişiklikleri: Sorun Ayrıntıları Standardı (RFC7807) desteği mevcut olup, Zalando Problemi gibi ayrı kitaplıklara olan ihtiyacı ortadan kaldırır. HttpMethod artık bir numaralandırma değil, genişletilmiş HTTP yöntemleri için örnekler oluşturmaya izin veren bir sınıftır.


Projeleri Taşıma: Spring Boot 3'e geçiş yapmak için öncelikle Spring Boot 2.7'ye geçmeniz, kullanımdan kaldırılmış kodu kontrol etmeniz, Java 17'ye geçiş yapmanız, üçüncü taraf projelerin Jakarta EE 9 uyumlu olduğundan emin olmanız ve muhtemelen geçişi mevcut dönüm noktasıyla test etmeniz önerilir.


Spring Boot 3 ile ilgili diğer ayrıntılar şunları içerir:


Java Sürümü: Spring Boot 3, minimum sürüm olarak Java 17 gerektirir ve aynı zamanda JDK 19 ile de uyumludur; bu, geliştiriciler için Java 8 veya 11 gibi eski sürümlerden önemli bir değişime işaret eder.


GraalVM ve Yerel Derleme Araçları: Graal 22.3 veya üstünü ve Yerel Derleme Araçları Eklentisi 0.9.17 veya üstünü gerektirir; yerel yapıları ve buluta hazır uygulamaları vurgular.


Üçüncü Taraf Kitaplıkların Yükseltmeleri: Spring Framework 6'dan yararlanır ve Spring AMQP 3.0, Spring Data 2022.0, Spring Security 6.0 ve daha fazlası gibi çok sayıda diğer Spring projesine yükseltme yapar. Servlet, JSON, Mail, Persistence ve WebSockets1 gibi çeşitli Jakarta EE spesifikasyonlarındaki güncellemeler de dahil olmak üzere mümkün olan yerlerde Jakarta EE 10 uyumlu bağımlılıkları tercih ederek Jakarta EE API'lerine geçiş yapılıyor.


Bunu önceki alıntıdaki bilgilerle birleştiren Spring Boot 3, Java ve Spring ekosistemi uyumluluğunu geliştirmeye, yerel yürütülebilir dosyalara ve gözlemlenebilirliğe vurgu yapmaya ve bağımlılıkları Jakarta EE 9 ve üzeri ile uyumlu olacak şekilde güncellemeye odaklanıyor.


What is new in Spring Boot 3 adlı yazıya buradan ulaşabilirsiniz.


Microservices with Spring Boot 3 and Spring Cloud: Build resilient and scalable microservices using Spring Cloud, Istio, and Kubernetes 2nd ed. Edition adlı kitaba buradan ulaşabilirsiniz.


Spring boot developer için 15 dk'da kodlarla beraber karşılaştırmalı quarkus framework anlatır mısın?


Elbette, Spring Boot ve Quarkus, Java dünyasında modern uygulamalar oluşturmak için iki popüler framework'tür. İkisi arasında temel farklar ve benzerlikler bulunmaktadır. İşte kısa bir karşılaştırma ve örnek kod parçacıklarıyla bu iki framework arasındaki farkları anlatan bir özet:



1. Giriş:

Spring Boot:


Spring ekosistemi üzerine kurulmuş, mikroservis yapılı uygulamalar geliştirmek için kullanılan bir framework'tür.

Kendi başına çalışabilen, gömülü bir web sunucusuyla (genellikle Tomcat) birlikte gelir.

Başlangıç için Spring Initializr kullanılır.

Quarkus:


"Supersonic Subatomic Java" olarak adlandırılır ve Java, Kotlin ve Scala için hafif, hızlı ve Kubernetes-native bir framework'tür.

Özellikle GraalVM üzerinde native compile edilebilen uygulamalar için optimize edilmiştir. Bu, uygulamanın başlangıç süresini ve bellek tüketimini önemli ölçüde azaltır.

2. Basit Bir REST Servisinin Oluşturulması:

Spring Boot ile:


java

Copy code

@RestController

public class GreetingController {


    @RequestMapping("/hello")

    public String hello() {

        return "Hello Spring Boot!";

    }

}

Quarkus ile:


java

Copy code

@Path("/hello")

public class GreetingResource {


    @GET

    @Produces(MediaType.TEXT_PLAIN)

    public String hello() {

        return "Hello Quarkus!";

    }

}

3. Başlangıç Süresi ve Bellek Tüketimi:

Spring Boot:


Uygulamanın başlangıç süresi genellikle birkaç saniyedir (JVM modunda).

Uygulamaların bellek tüketimi genellikle JVM ve Spring ekosisteminin boyutuna bağlı olarak yüksektir.

Quarkus:


JVM modunda bile başlangıç süresi çok kısadır, ancak native modda saniyenin birkaç yüz milisaniyesinde başlar.

Native modda bellek tüketimi, Spring Boot'a kıyasla çok daha düşüktür.

4. Geliştirme Modu:

Spring Boot:


Spring Boot DevTools ile otomatik yeniden başlatma ve canlı yenileme özellikleri sunar.

Quarkus:


Quarkus, canlı kod değişiklikleri için "development mode" özelliğini sunar. Kodu değiştirip tarayıcınızı yenilediğinizde değişiklikleri anında görebilirsiniz.

5. Özet:

Spring Boot, Java dünyasında oldukça popülerdir ve büyük bir ekosisteme sahiptir.

Quarkus, özellikle konteyner tabanlı (örn. Kubernetes) ortamlarda çalışacak mikroservisler için optimize edilmiştir ve native compile edildiğinde inanılmaz hızlı başlangıç süreleri ve düşük bellek tüketimi sunar.

Her iki framework'ün de kendine özgü avantajları vardır, bu nedenle hangisinin sizin için daha uygun olduğuna karar verirken projenizin gereksinimlerini ve önceliklerini göz önünde bulundurmalısınız.


6. Veritabanı Entegrasyonu:

Spring Boot:


Spring Data JPA ile kolayca entegre olur ve çok sayıda veritabanı için otomatik yapılandırma sağlar.

H2, HSQL, PostgreSQL, MySQL, MariaDB ve daha birçokları için destek sunar.

java

Copy code

@Entity

public class Person {

    

    @Id

    @GeneratedValue

    private Long id;

    private String name;

}


@Repository

public interface PersonRepository extends JpaRepository<Person, Long> {}

Quarkus:


Hibernate ORM ile Panache, aktif kayıt deseni ve repository desenini bir araya getirir.

Yine çok sayıda veritabanı için destek sunar.

java

Copy code

@Entity

public class Person extends PanacheEntity {

    public String name;

}


// Kullanımı

List<Person> people = Person.listAll();

7. Dependency Injection:

Spring Boot:


Spring Framework'ün özelliği olan Dependency Injection (DI) mekanizması Spring Boot'ta da mevcuttur. @Autowired veya yapılandırıcı enjeksiyonu ile kullanılır.

java

Copy code

@Service

public class GreetingService {

    public String greet() {

        return "Hello from Service!";

    }

}


@RestController

public class GreetingController {


    @Autowired

    private GreetingService service;


    @RequestMapping("/greet")

    public String greet() {

        return service.greet();

    }

}

Quarkus:


CDI (Contexts and Dependency Injection) standardını kullanır. @Inject anotasyonu ile DI sağlanır.

java

Copy code

@ApplicationScoped

public class GreetingService {

    public String greet() {

        return "Hello from Service!";

    }

}


@Path("/greet")

public class GreetingResource {


    @Inject

    GreetingService service;


    @GET

    public String greet() {

        return service.greet();

    }

}

8. Paketleme ve Çalıştırma:

Spring Boot:


Maven veya Gradle kullanarak kolayca bir JAR veya WAR dosyası olarak paketlenir.

bash

Copy code

mvn clean package

java -jar target/myapp.jar

Quarkus:


Hem JVM modunda çalıştırmak için JAR olarak hem de native modda çalıştırmak için bağımsız bir yürütülebilir olarak paketlenir.

bash

Copy code

mvn clean package -Pnative

./target/myapp

9. Topluluk ve Dökümantasyon:

Her iki framework de geniş topluluk desteğine sahip olup, ayrıntılı ve kapsamlı dökümantasyonlara sahiptir.


Özet olarak, seçiminizi yaparken uygulamanızın ihtiyaçlarına, hedeflerinize ve mevcut teknik bilginize göre en iyi çözümü değerlendirmelisiniz. Her iki platform da oldukça güçlüdür ve modern Java uygulama geliştirme ihtiyaçlarınızı karşılayabilir.


10. Extensibility (Genişletilebilirlik):

Spring Boot:


Spring Boot, farklı teknolojilerle çalışmak için çeşitli "starter" bağımlılıkları sunar. Bu, projeye eklediğinizde, genellikle başka bir yapılandırmaya ihtiyaç duymadan çeşitli özellikleri hemen kullanabilmenizi sağlar.

Örnek: Web için spring-boot-starter-web, JPA için spring-boot-starter-data-jpa vb.

Quarkus:


Quarkus da benzer bir yaklaşım sunar, "extensions" (uzantılar) olarak adlandırılır. Bu uzantılar, Quarkus'un yenilikçi başlangıç süresi ve bellek tüketimi optimizasyonlarından yararlanır.

Örnek: Hibernate ORM için quarkus-hibernate-orm, Kafka için quarkus-kafka-client vb.

11. Test Desteği:

Spring Boot:


Spring Boot, spring-boot-starter-test ile entegre bir şekilde JUnit ve Mockito desteği sunar. @SpringBootTest anotasyonuyla tam entegre testler yapabilirsiniz.

java

Copy code

@SpringBootTest

public class GreetingControllerTest {


    @Autowired

    private MockMvc mockMvc;


    @Test

    public void testHello() throws Exception {

        mockMvc.perform(MockMvcRequestBuilders.get("/hello"))

            .andExpect(status().isOk())

            .andExpect(content().string("Hello Spring Boot!"));

    }

}

Quarkus:


Quarkus, Quarkus Test ve JUnit 5 ile birlikte gelir. @QuarkusTest anotasyonuyla uygulamanızı test edebilirsiniz. Ayrıca, native testleri destekleyerek native modda uygulamanızın nasıl çalışacağını görebilirsiniz.

java

Copy code

@QuarkusTest

public class GreetingResourceTest {


    @Test

    public void testHello() {

        given()

          .when().get("/hello")

          .then()

             .statusCode(200)

             .body(is("Hello Quarkus!"));

    }

}

12. Reactive Programlama:

Spring Boot:


Spring WebFlux ile reaktif programlama desteği sunar. Bu, büyük ölçekli, yüksek eşzamanlılığa sahip uygulamalar için yararlıdır.

Quarkus:


Vert.x entegrasyonu sayesinde reaktif programlama için birinci sınıf bir vatandaştır. Ayrıca, Quarkus'un Mutiny adlı kendi reaktif programlama kütüphanesi de bulunmaktadır.

13. Öğrenme Eğrisi:

Spring Boot:


Java dünyasında oldukça yaygın olan Spring ekosisteminin bir parçasıdır. Bu nedenle birçok Java geliştiricisi için tanıdık olabilir.

Quarkus:


Yeni bir oyuncu olmasına rağmen, Quarkus'un belgeleri ve topluluğun desteği ile öğrenilmesi nispeten kolaydır. Ancak, native compilation veya reaktif programlama gibi bazı konseptlerin yeni veya farklı olabileceğini unutmamak gerekir.

Sonuç olarak, her iki framework de kendi avantajlarına sahip ve kullanım durumunuza bağlı olarak seçim yapmalısınız. Genel olarak, eğer hızlı başlangıç süreleri ve düşük bellek tüketimi istiyorsanız ve özellikle Kubernetes veya serverless gibi ortamlarda çalışmayı planlıyorsanız, Quarkus ideal bir seçenek olabilir. Eğer zaten Spring ekosistemiyle aşina iseniz ve bu ekosistemdeki avantajlardan yararlanmak istiyorsanız, Spring Boot sizin için daha iyi bir seçenek olabilir.

Spring boot developer için karşılaştırmalı olarak 15 dk'da django anlatır mısın?


Elbette, Spring Boot ile tanışık bir Java geliştiricisi için Django'yu kısa bir süre içinde anlatmak isterseniz, aralarındaki bazı temel benzerlikleri ve farkları vurgulayarak başlayabilirsiniz. İşte karşılaştırmalı bir anlatım:



Genel Bakış:


Spring Boot: Java tabanlı, mikro servislerin hızla geliştirilmesini sağlayan bir framework.

Django: Python tabanlı, web uygulamalarının hızla geliştirilmesini sağlayan bir framework.

Proje Başlatma:


Spring Boot: Spring Initializr kullanılarak kolaylıkla başlatılır.

Django: Komut satırı ile django-admin startproject projectname komutuyla başlatılır.

Veritabanı Yönetimi:


Spring Boot: Spring Data JPA gibi teknolojilerle entegre olarak kullanılır.

Django: Kendi ORM (Object-Relational Mapping) sistemine sahiptir. Model tanımlamaları ile veritabanı tabloları otomatik olarak oluşturulabilir.

HTTP İstekleri:


Spring Boot: @RestController ve @RequestMapping gibi anotasyonlar kullanılır.

Django: views.py dosyası içerisinde fonksiyon ya da sınıf tabanlı view'lar ile yönetilir.

Statik Dosyalar ve Medya:


Spring Boot: Genellikle static klasörü altında tutulur.

Django: STATIC_URL, STATICFILES_DIRS ve MEDIA_URL gibi ayarlarla yönetilir.

Güvenlik:


Spring Boot: Spring Security modülü ile kolaylıkla entegre edilebilir.

Django: Django'nun kendi django.contrib.auth sistemi ile kullanıcı oturumları ve yetkilendirmeler yönetilir.

Templating:


Spring Boot: Thymeleaf gibi şablon motorlarıyla entegre edilebilir.

Django: Kendi şablon diline sahiptir, HTML dosyalarını direkt olarak işleyebilir.

Dependency Management:


Spring Boot: Maven ya da Gradle kullanılır.

Django: Pip ve requirements.txt dosyası kullanılır.

Sonuç olarak, hem Spring Boot hem de Django, hızla geliştirme yapma olanağı sunan güçlü frameworklerdir. Ancak, temel olarak farklı programlama dilleri ve paradigmalara dayandıkları için, belirli senaryolarda birinin diğerine göre avantajları olabilir. Bir Spring Boot geliştiricisi Django'ya geçiş yapmayı düşünüyorsa, Python diline hakim olma ve Django'nun kendi dökümantasyonundan faydalanma konusunda önerilerde bulunabilirsiniz.


Mikro Servisler:


Spring Boot: Spring Cloud ile mikro servislerin oluşturulması ve yönetilmesi konusunda güçlü araçlara sahip.

Django: Django öncelikle monolitik uygulamalar için tasarlanmıştır, ancak Django REST framework ile API servisleri oluşturulabilir.

API Oluşturma:


Spring Boot: Spring Boot, RESTful servisler oluşturmak için kullanılabilir. Ek olarak, Spring Boot ve Spring Data REST ile otomatik REST API'leri oluşturulabilir.

Django: Django REST framework, Django ile entegre bir şekilde RESTful API'ler oluşturmak için kullanılır.

Form İşleme:

Spring Boot: Spring MVC, form verilerini işlemek için kullanılır.

Django: Django'nun kendi forms modülü, form tanımlama ve validasyon işlemleri için kullanılır.

Test Yazma:

Spring Boot: JUnit ve Mockito ile birlikte kullanılarak birim testleri yazılır.

Django: Kendi django.test modülü ile test işlemleri gerçekleştirilir.

Yapılandırma:

Spring Boot: application.properties veya application.yml dosyası ile yapılandırma işlemleri gerçekleştirilir.

Django: settings.py dosyasında projenin yapılandırma ayarları bulunur.

Middleware ve Interceptors:

Spring Boot: Spring'in Interceptor mekanizması, gelen istekleri yakalamak ve işlemek için kullanılır.

Django: Middleware kavramıyla, request-response döngüsü içerisine müdahale edebilirsiniz.

Topluluk ve Kaynaklar:

Spring Boot: Spring Boot, Java ekosistemi içerisinde oldukça popülerdir. Birçok topluluk kaynağı, tutorial ve kütüphane mevcuttur.

Django: Python web geliştirme topluluğunda oldukça popülerdir. Django için birçok üçüncü parti paket, tutorial ve doküman bulunmaktadır.

Son olarak, bir Spring Boot geliştiricisi olarak Django'ya geçiş yaparken, her iki framework'ün de kendi ekosistemine, topluluğuna ve best practice'lerine sahip olduğunu unutmamak önemlidir. İki framework arasında temel benzerlikler olsa da, en iyi uygulamalar ve yaklaşımlar farklılık gösterebilir. Bu nedenle, Django ile çalışmaya başlamadan önce resmi dökümantasyonun ve topluluk kaynaklarının gözden geçirilmesi faydalı olacaktır.


1. Proje Başlatma:


Spring Boot:

css

Copy code

spring init --dependencies=web,data-jpa,h2 --build=gradle myproject

Django:

Copy code

django-admin startproject myproject

Dosya Dizin Yapıları


Spring Boot (Basit bir yapı için):


css

Copy code

myproject/

├── src/

│   ├── main/

│   │   ├── java/

│   │   │   └── com/

│   │   │       └── example/

│   │   │           └── myproject/

│   │   │               ├── MyprojectApplication.java

│   │   ├── resources/

│   │   │   ├── application.properties

│   │   │   ├── static/

│   │   │   └── templates/

├── build.gradle

Django:


markdown

Copy code

myproject/

├── myproject/

│   ├── __init__.py

│   ├── settings.py

│   ├── urls.py

│   └── wsgi.py

├── manage.py

2. HTTP İstekleri (Basit bir "Merhaba Dünya" örneği):


Spring Boot (MyprojectApplication.java dosyasında):


java

Copy code

import org.springframework.boot.SpringApplication;

import org.springframework.boot.autoconfigure.SpringBootApplication;

import org.springframework.web.bind.annotation.GetMapping;

import org.springframework.web.bind.annotation.RestController;


@SpringBootApplication

@RestController

public class MyprojectApplication {


    public static void main(String[] args) {

        SpringApplication.run(MyprojectApplication.class, args);

    }


    @GetMapping("/hello")

    public String hello() {

        return "Merhaba Dünya!";

    }

}

Django (views.py oluşturularak):


python

Copy code

from django.http import HttpResponse


def hello(request):

    return HttpResponse("Merhaba Dünya!")

Ardından urls.py içerisine eklenmelidir:

```python

from django.urls import path

from . import views


css

Copy code

 urlpatterns = [     path('hello/', views.hello, name='hello'), ]

 ```

Bu iki örnekten sonra, daha fazla kod karşılaştırması yapabilmek için belirli bir konsept üzerine odaklanmak daha verimli olacaktır. Örneğin; veritabanı işlemleri, form işlemleri veya güvenlik işlemleri üzerine yoğunlaşabiliriz. Hangi konsepti incelemek istediğinizi belirtirseniz, bu konsept üzerinde daha detaylı kod karşılaştırmaları yapabiliriz.


3. Veritabanı Modelleme ve CRUD İşlemleri:


Veritabanı Modeli Oluşturma


Spring Boot (User.java olarak model oluşturma):


java

Copy code

import javax.persistence.Entity;

import javax.persistence.GeneratedValue;

import javax.persistence.GenerationType;

import javax.persistence.Id;


@Entity

public class User {

    @Id

    @GeneratedValue(strategy = GenerationType.AUTO)

    private Long id;

    private String name;

    private String email;


    // Getters, setters, constructors...

}

Django (models.py dosyasında):


python

Copy code

from django.db import models


class User(models.Model):

    name = models.CharField(max_length=100)

    email = models.EmailField(unique=True)

Veritabanı CRUD İşlemleri


Spring Boot (UserRepository.java interface oluşturma):


java

Copy code

import org.springframework.data.jpa.repository.JpaRepository;


public interface UserRepository extends JpaRepository<User, Long> {}

Kullanımı (UserService.java içerisinde):


java

Copy code

@Autowired

private UserRepository userRepository;


// CREATE

public User createUser(User user) {

    return userRepository.save(user);

}


// READ

public User getUserById(Long id) {

    return userRepository.findById(id).orElse(null);

}


// UPDATE & DELETE methods...

Django (views.py dosyasında kullanımı):


python

Copy code

from django.shortcuts import get_object_or_404

from .models import User


# CREATE

def create_user(name, email):

    user = User(name=name, email=email)

    user.save()


# READ

def get_user_by_id(user_id):

    return get_object_or_404(User, id=user_id)


# UPDATE & DELETE methods...

4. Form İşleme:


Spring Boot (UserForm.java olarak bir form oluşturma):


java

Copy code

public class UserForm {

    private String name;

    private String email;

    // Getters, setters, validators...

}

Django (forms.py dosyasında):


python

Copy code

from django import forms

from .models import User


class UserForm(forms.ModelForm):

    class Meta:

        model = User

        fields = ['name', 'email']

5. HTTP İstekleri ile Form İşleme:


Spring Boot (UserController.java içerisinde):


java

Copy code

@Autowired

private UserService userService;


@PostMapping("/createUser")

public String createUser(@ModelAttribute("userForm") UserForm userForm, BindingResult bindingResult) {

    // Validation & User creation logic...

}

Django (views.py dosyasında):


python

Copy code

from django.shortcuts import render, redirect

from .forms import UserForm


def create_user_view(request):

    if request.method == 'POST':

        form = UserForm(request.POST)

        if form.is_valid():

            form.save()

            return redirect('success_url_name')  # Replace with your desired URL name

    else:

        form = UserForm()

    return render(request, 'template_name.html', {'form': form})

Bu örneklerde, temel CRUD işlemleri, form işleme ve HTTP isteklerinin nasıl işlendiğini göstermeye çalıştık. Her iki framework de benzer işlevselliği sunar, ancak uygulama yöntemleri farklıdır. İsterseniz daha farklı bir konuda karşılaştırma yapabiliriz veya bu konularda daha derinlemesine bir inceleme gerçekleştirebiliriz. Lütfen yönlendirmenizi yapın.


Tabii, daha derinlemesine inceleyelim. Şimdi, kullanıcı kimlik doğrulama (authentication) ve güvenlik üzerine yoğunlaşalım.


6. Kullanıcı Kimlik Doğrulama ve Güvenlik


Spring Boot (Spring Security ile):


Spring Security bağımlılığını ekleyerek başlayalım. build.gradle veya pom.xml dosyasına ekleyin:


gradle

Copy code

implementation 'org.springframework.boot:spring-boot-starter-security'

Security Configuration (SecurityConfig.java):


java

Copy code

import org.springframework.context.annotation.Configuration;

import org.springframework.security.config.annotation.web.builders.HttpSecurity;

import org.springframework.security.config.annotation.web.configuration.EnableWebSecurity;

import org.springframework.security.config.annotation.web.configuration.WebSecurityConfigurerAdapter;


@Configuration

@EnableWebSecurity

public class SecurityConfig extends WebSecurityConfigurerAdapter {


    @Override

    protected void configure(HttpSecurity http) throws Exception {

        http

            .authorizeRequests()

            .antMatchers("/", "/public/**").permitAll()

            .anyRequest().authenticated()

            .and()

            .formLogin().loginPage("/login").permitAll()

            .and()

            .logout().permitAll();

    }

}

Bu yapılandırmada, tüm isteklere kimlik doğrulama zorunlu kılınmıştır. Ancak "/" ve "/public/**" gibi URL'ler herkese açık bırakılmıştır.


Django:


Django'da kimlik doğrulama için dahili bir uygulama bulunmaktadır. Öncelikle, settings.py dosyasında INSTALLED_APPS bölümüne 'django.contrib.auth' ve 'django.contrib.contenttypes' eklenmelidir.


URL yönlendirmesi (urls.py):


python

Copy code

from django.contrib import admin

from django.urls import path, include


urlpatterns = [

    path('admin/', admin.site.urls),

    path('accounts/', include('django.contrib.auth.urls')),

]

Bu, Django'nun dahili login ve logout işlevlerini kullanmanıza olanak tanır.


Views (views.py):


python

Copy code

from django.contrib.auth.decorators import login_required


@login_required

def protected_view(request):

    # Sadece giriş yapmış kullanıcılar bu görünümü görebilir

    return ...

@login_required dekoratörü, bir görüntüyü sadece oturum açmış kullanıcılara sunmak için kullanılır.


7. Rol Tabanlı Erişim Kontrolü (RBAC)


Spring Boot:


SecurityConfig.java dosyasında, kullanıcının rollerine göre yetkilendirmeyi yapılandırabilirsiniz:


java

Copy code

http

    .authorizeRequests()

    .antMatchers("/admin/**").hasRole("ADMIN")

    .antMatchers("/user/**").hasAnyRole("USER", "ADMIN")

    .antMatchers("/", "/public/**").permitAll()

    .anyRequest().authenticated();

Django:


views.py dosyasında, user_passes_test dekoratörünü veya User modelinin özelliklerini kullanarak rolleri kontrol edebilirsiniz:


python

Copy code

from django.contrib.auth.decorators import user_passes_test


def is_admin(user):

    return user.groups.filter(name='Admin').exists()


@user_passes_test(is_admin)

def admin_view(request):

    # Sadece 'Admin' grubuna dahil olan kullanıcılar bu görünümü görebilir

    return ...

Bu örnekler, Spring Boot ve Django'da temel kullanıcı kimlik doğrulama ve yetkilendirme işlemlerini kapsamaktadır. İki platform da bu alanda oldukça güçlü ve esnektir. Her iki framework'ün de kendi ekosistemi içinde farklı güvenlik genişletmeleri ve eklentileri mevcuttur. Bu, geliştiricilere gereksinimlerine uygun bir güvenlik çözümü seçme esnekliği sağlar.


Tabii, devam ediyorum. Şimdi, uygulamalarımızda API oluşturma ve kullanma konusuna odaklanalım.


8. RESTful API Oluşturma


Spring Boot (Spring Data REST ve Spring Web ile):


build.gradle veya pom.xml dosyasına Spring Data REST bağımlılığını ekleyin:


gradle

Copy code

implementation 'org.springframework.boot:spring-boot-starter-data-rest'

Repository'yi Expose Etmek (UserRepository.java):


java

Copy code

import org.springframework.data.rest.core.annotation.RepositoryRestResource;


@RepositoryRestResource(collectionResourceRel = "users", path = "users")

public interface UserRepository extends JpaRepository<User, Long> {}

Bu yapılandırma, otomatik olarak /users endpoint'ini oluşturarak CRUD işlemleri için RESTful API'yi expose eder.


Django (Django Rest Framework ile):


Django Rest Framework (DRF) bağımlılığını projeye ekleyin:


bash

Copy code

pip install djangorestframework

settings.py dosyasında INSTALLED_APPS bölümüne 'rest_framework' ekleyin.


Serializer Oluşturma (serializers.py):


python

Copy code

from rest_framework import serializers

from .models import User


class UserSerializer(serializers.ModelSerializer):

    class Meta:

        model = User

        fields = ['id', 'name', 'email']

API View Oluşturma (views.py):


python

Copy code

from rest_framework import generics

from .models import User

from .serializers import UserSerializer


class UserListCreate(generics.ListCreateAPIView):

    queryset = User.objects.all()

    serializer_class = UserSerializer

Bu sınıf, kullanıcıları listelemek ve yeni bir kullanıcı oluşturmak için API endpoint'ini otomatik olarak sağlar.


9. API'yi Tüketme


Her iki framework de, uygulamanızın frontend bölümünde veya başka bir uygulamada kullanılmak üzere API'ler oluşturmak için mükemmeldir. Bu API'ler, örneğin JavaScript'in Fetch API'si veya Axios kütüphanesi gibi araçlarla tüketilebilir.


API'yi Tüketme Örneği (JavaScript Fetch API ile):


javascript

Copy code

fetch('/users')

.then(response => response.json())

.then(data => {

    console.log(data);  // Kullanıcı listesini konsola yazdır

})

.catch(error => console.error('API hatası:', error));

10. Hata Yönetimi


Her iki framework de, hata yönetimi için kendi mekanizmalarına sahiptir.


Spring Boot:

Bir ControllerAdvice veya RestControllerAdvice sınıfı oluşturarak hataları yakalayabilir ve uygun bir yanıt döndürebilirsiniz.


Django:

Middleware veya DRF'nin exception handling özelliklerini kullanarak hataları yönetebilirsiniz. Ayrıca, Django'nun kendi hata sayfalarını özelleştirebilirsiniz.


Böylece, Spring Boot ve Django'nun temel konseptleri, API oluşturma ve tüketme, hata yönetimi gibi konulardaki yaklaşımları arasındaki farkları ve benzerlikleri görmüş olduk. Her iki framework de, modern web uygulamalarını hızla geliştirmek için gereken araçları ve yetenekleri sunmaktadır. Hangisini seçeceğiniz, projenizin gereksinimlerine, mevcut teknoloji yığınına ve kişisel tercihlere bağlıdır.

Rastgele İçerik

DonanımHaber

© tüm hakları saklıdır
made with by templateszoo