Microservices patterns questions and answers - English

Sure, here are some questions and answers related to microservices patterns:

Q1: What is the Microservices Architecture pattern?

A1: The Microservices Architecture pattern is a method for developing software systems that focuses on creating single-function modules with well-defined interfaces and operations. Each service is a small, self-contained unit that performs a specific functionality and can be independently deployed, scaled, and updated.

Q2: What is the API Gateway pattern in microservices?

A2: The API Gateway pattern acts as a single point of entry for all the client requests. It is responsible for request routing, composition, and protocol translation. It provides each of the application's clients with a custom API.

Q3: Can you explain the Database per Service pattern?

A3: The Database per Service pattern is a microservice database architecture that assigns a dedicated database to each microservice. This allows the services to be loosely coupled and evolve independently, but it also introduces challenges for data consistency and integrity across multiple services.

Q4: What is Event-Driven Data Management in microservices?

A4: Event-Driven Data Management is a pattern where services publish events when their data changes, and other services consume those events to update their own data. This pattern can help maintain data consistency across different services in a microservices architecture, especially when using the Database per Service pattern.

Q5: What is the Saga pattern?

A5: The Saga pattern is a design pattern that provides a way to manage and coordinate distributed transactions across multiple services. A Saga is a sequence of local transactions where each transaction updates data within a single service. If one transaction fails, the Saga executes compensating transactions to undo the impact of the preceding transactions.

Q6: What is the Circuit Breaker pattern?

A6: The Circuit Breaker pattern is a design pattern used in microservices to prevent a network or service failure from cascading to other services. When a service is unavailable or the response time from the service exceeds a certain threshold, the Circuit Breaker is tripped and future calls to the service are blocked until the service recovers.

Q7: What is the Service Registry and Discovery pattern?

A7: In microservices, the Service Registry and Discovery pattern is a way for services to register themselves and discover other services upon startup. The Service Registry acts as a database of services, their instances, and locations. Service Discovery is a mechanism for services to find and communicate with each other without knowing their exact network locations.

Q8: What is the Sidecar pattern in microservices?

A8: The Sidecar pattern in microservices is a type of single-node application decomposition pattern where an application and a sidecar container are packaged together as a single unit and share the same lifecycle. The sidecar container can provide additional functionalities such as monitoring, logging, configuration, etc., thus allowing the application to focus on business logic.

Q9: What is the Strangler Fig pattern?

A9: The Strangler Fig pattern is a design approach for migrating a monolithic system to a microservices architecture. Rather than attempting to completely rewrite the entire system, a new system is slowly built around the edges of the old system. Over time, the new system replaces parts of the old system until the entire system has been migrated.

Q10: What is the CQRS (Command Query Responsibility Segregation) pattern?

A10: CQRS is a pattern that segregates the operations that read data (Queries) from the operations that update data (Commands) into different models. This allows each model to be optimized for its specific type of operation. It also ensures that the responsibility of commands and queries is clearly separated.

Q11: What is the Serverless Deployment pattern?

A11: The Serverless Deployment pattern is a model where the service provider manages the server infrastructure, and you only pay for the compute time that you consume. This can be a good fit for microservices, as individual services can be deployed as serverless functions, allowing them to scale independently based on demand.

Q12: What is the Backend for Frontend (BFF) pattern?

A12: The Backend for Frontend (BFF) pattern is a design approach where a client-facing microservice tailors a user interface experience for each type of client device (e.g., desktop, mobile, tablet, etc.) It acts as a gateway for a specific user experience, shaping and combining data sources to meet the exact needs of the client.

Q13: What is the Composite Microservices pattern?

A13: Composite Microservices pattern is an approach where individual microservices that have their own unique database tables are brought together under a composition layer. It provides an end-to-end runtime environment where microservices can collaborate to deliver sophisticated, composite business capabilities.

Q14: What is the Chain of Responsibility pattern in microservices?

A14: The Chain of Responsibility pattern decouples the sender and receiver of a request based on the type of the request. This request is passed through a chain of objects until it is handled. In the context of microservices, this pattern can be used for building pipelines and managing workflows among services.

Q15: What is the Asynchronous Messaging pattern?

A15: The Asynchronous Messaging pattern is a communication pattern in which the sender and receiver of messages do not need to interact with the messaging system at the same time. This pattern is often used in microservices architectures to ensure loose coupling, maintain data consistency, and handle communication between services.

Q16: What is the Bulkhead pattern in microservices?

A16: The Bulkhead pattern is a design strategy where elements are isolated into pools (like compartments or "bulkheads" in a ship) so that if one fails, the others will continue to function. In microservices, this pattern can prevent failures in one service from cascading to others.

Q17: What is the Anti-Corruption Layer (ACL) pattern?

A17: The Anti-Corruption Layer (ACL) pattern is used to encapsulate and isolate the interaction between different subsystems, particularly when one is transitioning from a monolithic design to a microservices architecture. The ACL translates requests from the new system into a format that can be understood by the legacy system and vice versa, effectively "isolating" any corruption that might be introduced by the legacy system.

Q18: What is the Retry pattern?

A18: The Retry pattern is a fundamental pattern used in distributed systems like microservices to handle transient failures when trying to connect to a service or network resource. By using this pattern, the application will automatically retry the operation in expectation that the failure was transient, and the next attempt will succeed.

Q19: What is the Health Check pattern?

A19: The Health Check pattern is a preventive measure that allows services to report their status, indicating whether they're functioning correctly or not. A health check API endpoint might return basic information about the system's status, or it might perform more comprehensive checks before reporting that the service is up.

Q20: What is the Decoupling Middleware pattern?

A20: The Decoupling Middleware pattern involves using messaging platforms and event-driven architectures to decouple microservices, which can communicate asynchronously through events or messages. This pattern helps to ensure that services are loosely coupled, enabling them to be developed, deployed, and scaled independently.

Q21: What is the Observability and Monitoring pattern?

A21: Observability and Monitoring is not a single pattern but a set of practices and tools used to understand the state and performance of a microservices-based system. This may include logging, tracing, metrics collection, and visualization, alerting, and anomaly detection, among others.

Q22: What is the Sharding pattern in microservices?

A22: The Sharding pattern, also known as horizontal partitioning, involves splitting the data store across multiple databases based on a shard key. Each shard runs on a separate machine or separate cluster, thus allowing the data to be spread across many servers, increasing the overall read and write capacity of the system.

Q23: What is the Event Sourcing pattern?

A23: Event Sourcing is a pattern that derives the current state of an application from a sequence of events. Instead of modifying the state directly, state changes are logged as events, which can be replayed to reconstruct past states. This can be beneficial for debugging, auditing, and in systems where maintaining history is critical.

Q24: What is the Throttling pattern?

A24: The Throttling pattern is a way to control the consumption rate of a service to prevent it from being overwhelmed by requests. This can be particularly useful in a microservice architecture where certain services might be more resource-intensive than others. By implementing a throttling mechanism, the system can better handle peaks in demand.

Q25: What is the Blue-Green Deployment pattern?

A25: Blue-Green Deployment is a release management strategy aimed at reducing downtime and risk by running two identical production environments, Blue and Green. At any given time, only one of them is live. For instance, the Blue environment is live and when you want to deploy a new version of your application, you do that in the Green environment. Once you have tested it and ready to go live, you switch the router so all incoming requests now go to the Green environment.

Q26: What is the Ambassador pattern?

A26: The Ambassador pattern is a helper service that sends network requests on behalf of a consumer service or application. This pattern can be used to offload common client connectivity tasks such as monitoring, logging, routing, and security (like TLS termination) in the context of outbound communication.

Q27: What is the Choreography pattern in event-driven microservices?

A27: In event-driven microservices, the Choreography pattern is an approach where each service produces, listens for, and reacts to events independently, resulting in a system that operates like a sequence of dancers where each one knows what to do upon hearing a specific piece of music. This contrasts with the Orchestration pattern, where a centralized director tells each service what to do and when.

Q28: What is the Canary Deployment pattern?

A28: Canary Deployment is a pattern where a new version of a microservice is gradually rolled out to a small subset of users to test its performance and functionality in the production environment before a full rollout. It's named after the "canary in the coal mine" concept, as these users effectively serve as the "canary," providing an early warning of any issues with the new version.

Q29: What is the Orchestration pattern in microservices?

A29: The Orchestration pattern is a way of coordinating and managing multiple services to accomplish a specific application-level function. An orchestrator service takes responsibility for conducting other services to fulfill a business process, which involves making decisions, sequencing service interactions, and aggregating results.

Q30: What is the Cache-Aside pattern?

A30: The Cache-Aside pattern in microservices involves loading data into the cache on demand when a request is made. If the requested data is not in the cache, it's retrieved from the data store and added to the cache. Subsequent requests for the same data can then be served from the cache to improve performance.

Microservices ve Micoroservice Pattterns interview soruları ve cevapları

Soru: Microservislerin monolitik yapıya kıyasla avantajları ve dezavantajları nelerdir?

Cevap: Microservislerin avantajları arasında daha küçük, yönetilebilir ve anlaşılır hale gelme, her bir hizmetin bağımsız olarak ölçeklendirilebilmesi, farklı teknolojilerin ve dil seçeneklerinin her bir servis için kullanılabilmesi, hızlı itere etme ve hızlı piyasaya sürme yeteneği bulunmaktadır. Dezavantajları arasında ise, bir servisin diğerine olan bağımlılığının yönetilmesi, veri tutarlılığı, network latency, daha karmaşık testing ve monitoring bulunur.

Soru: Bir microservis mimarisi tasarlarken hangi faktörleri dikkate almanız gerekiyor?

Cevap: Microservis mimarisi tasarlarken dikkate almanız gereken faktörler arasında, servislerin boyutu ve ölçeği, hizmetler arasındaki iletişim, veri yönetimi, hizmetlerin dağıtımı, hizmet kesintilerini yönetme ve hizmetlerin izlenmesi bulunur.

Soru: Microservisler arasında nasıl iletişim sağlarsınız?

Cevap: Microservisler arasında iletişim sağlamak için genellikle HTTP/REST veya asenkron iletişim protokolleri olan AMQP veya MQTT gibi mesajlaşma protokolleri kullanılır. Ayrıca gRPC gibi teknolojiler de kullanılır.

Soru: Bir servis kestiğinde ne olur? Bu durumu nasıl yönetirsiniz?

Cevap: Bir servis kestiğinde, sistemdeki diğer servislerin bu durumu uygun şekilde ele alması gerekir. Bu durum genellikle "dökme tasarım" (circuit breaker) deseni ile yönetilir. Bu desen, bir servisin başarısız olduğunu belirler ve daha fazla talebi bu servise yönlendirmeyi durdurarak hizmet kesintisinin tüm sistem üzerindeki etkisini sınırlar.

Soru: Bir microservis mimarisi nasıl ölçeklendirilir?

Cevap: Bir microservis mimarisi, genellikle her bir hizmetin gereksinimlerine bağlı olarak yatay veya dikey olarak ölçeklendirilir. Yatay ölçeklendirme, daha fazla sunucunun eklenmesini içerirken, dikey ölçeklendirme, mevcut sunucuların kaynaklarının artırılmasını içerir. Ayrıca, microservisler genellikle otomatik ölçeklendirme sağlayan bulut tabanlı hizmetlerle birlikte kullanılır.

Soru: Microservislerde Event Driven Architecture'ı (EDA) nasıl kullanabilirsiniz?

Cevap: EDA, microservislerin belirli durum değişikliklerine tepki vermesine olanak sağlar. Örneğin, bir servis başka bir servise bir istek gönderir ve bu istek başka bir servis tarafından işlenir. İstek sonuçlandığında, sonuç başka bir olay olarak yayınlanır ve bu olay ilgili servisler tarafından yakalanır. Bu sayede servisler arasındaki aşırı bağlılık azalır ve her bir servis bağımsız olarak işlem yapabilir.

Soru: Microservislerde veri yönetimini nasıl yaparsınız?

Cevap: Microservisler genellikle "database per service" yaklaşımını kullanır. Her bir servisin kendi veritabanı vardır ve bu veritabanı diğer servislerden izole edilmiştir. Ancak bu yaklaşım, veri tutarlılığını sağlamayı zorlaştırabilir. Bu nedenle, bu problemi çözmek için event sourcing veya saga desenleri gibi yaklaşımlar kullanılır.

Soru: Microservislerin API Gateway ile ilişkisi nedir?

Cevap: API Gateway, dış dünyanın microservisler ile etkileşime geçtiği bir arayüzdür. Tüm istekler önce API Gateway'ye gelir ve daha sonra uygun servise yönlendirilir. API Gateway aynı zamanda kimlik doğrulama, yetkilendirme, rate limiting, caching ve diğer çapraz kesme endişelerini de yönetir.

Soru: Microservislerde servis kesintilerini nasıl önlersiniz?

Cevap: Servis kesintilerini önlemek için çeşitli yaklaşımlar vardır. Bunlardan biri, hizmetlerin yüksek erişilebilirlik için çoklu örneklerini çalıştırmaktır. Ayrıca, hizmetlerin izlenmesi ve hataların hızlı bir şekilde tespit edilmesi de önemlidir. Hata durumunda, dökme tasarım deseni kullanılabilir. Buna ek olarak, hizmetlerin durumunu kontrol eden bir sağlık kontrol mekanizması da olmalıdır.

Soru: Microservisler için nasıl bir test stratejisi oluşturmalıyız?

Cevap: Microservisler genellikle karmaşık bir yapıya sahip olduğundan, test stratejisi çok yönlü olmalıdır. Unit testler, her bir servisin fonksiyonlarını ayrı ayrı test ederken, entegrasyon testleri, servislerin birlikte nasıl çalıştığını kontrol eder. Son olarak, end-to-end testler, genel sistem işlevselliğini doğrular. Ayrıca, servislerin izolasyonu nedeniyle, servisleri birlikte test etmek için mock hizmetler veya hizmet sanallaştırması tekniklerini kullanabiliriz.

Soru: API Gateway dışında bir microservisler mimarisi içinde hangi çapraz kesme endişeleri yönetilmelidir?

Cevap: Microservis mimarisi çerçevesinde ele alınması gereken diğer çapraz kesme endişeleri arasında servis keşfi, servis güvenliği (kimlik doğrulama ve yetkilendirme), veri tutarlılığı, servis izleme, hata yönetimi ve logging bulunur.

Soru: Microservislerde servis keşfini nasıl yönetirsiniz?

Cevap: Servis keşfi, bir microservisler mimarisi içindeki hizmetlerin birbirini bulabilmesi için gereklidir. Bu, genellikle bir servis keşif mekanizması ile yönetilir. Bu mekanizma, bir hizmetin bir servis kayıt defterine kaydolduğu ve diğer hizmetlerin bu kayıt defterini sorgulayarak hizmeti bulduğu bir model olabilir.

Soru: Microservis mimarisinde sürüm yönetimi nasıl gerçekleştirilir?

Cevap: Microservislerin her biri bağımsızca sürüm yönetilebilir. Bu genellikle, uyumlu değişiklikler için küçük sürüm numaralarını ve uyumsuz değişiklikler için büyük sürüm numaralarını artırma şeklinde yapılır. Bir servis, birden çok sürümü aynı anda destekleyebilir, bu da eski sürümü kullanan istemcilerin hizmetten yararlanmaya devam etmesini sağlar. Ayrıca, API Gateway genellikle istemcilerden gelen istekleri uygun sürümlü hizmetlere yönlendirir.

Soru: Microservisler ve Serverless mimari arasındaki fark nedir?

Cevap: Microservisler ve serverless mimari arasında bazı önemli farklılıklar vardır. Microservisler, uygulamanın birbirinden bağımsız hizmetlere ayrıldığı bir yapı sunar. Her hizmet, belirli bir işlevsellik sağlar ve bağımsız olarak dağıtılabilir ve ölçeklendirilebilir. Diğer yandan, serverless mimari, uygulamanın fonksiyonlar halinde bölündüğü bir model sunar. Bu fonksiyonlar, gerektiğinde otomatik olarak çalıştırılır ve kullanılmadıklarında durdurulur. Serverless mimari, altyapı yönetimini tamamen bulut sağlayıcısına devrederken, microservisler genellikle altyapı konusunda daha fazla kontrol sağlar.

Soru: Microservislerde hangi türden veritabanları kullanabiliriz?

Cevap: Microservis mimarisi, her hizmetin kendi veritabanını kullanmasını önerir. Bu, her hizmetin ihtiyaçlarına en uygun olan veritabanı teknolojisinin seçilmesine olanak sağlar. Örneğin, bir hizmet SQL tabanlı bir veritabanı kullanabilirken, başka bir hizmet NoSQL veritabanını veya zaman serisi veritabanını kullanabilir.

Soru: Microservislerde hata izlemeyi nasıl gerçekleştirirsiniz?

Cevap: Microservislerde hata izleme, genellikle dağıtık izleme araçları kullanılarak yapılır. Bu araçlar, hizmetler arasında geçen isteklerin izini sürer ve performansı ölçer. Ayrıca, log toplama ve analiz araçları da hataların ve performans sorunlarının tespitinde kullanılır. Bu tür bir hata izleme, hizmetlerin birbirleriyle nasıl etkileşime geçtiğini anlamayı ve sorunları hızlı bir şekilde belirlemeyi ve çözmeyi sağlar.

Soru: Hangi durumlarda monolitik mimari yerine microservis mimarisi kullanmalıyız?

Cevap: Microservis mimarisi, genellikle bir uygulamanın karmaşıklaştığı ve farklı bileşenlerin bağımsız olarak ölçeklendirilmesi gerektiği durumlarda tercih edilir. Eğer bir uygulama küçükse ve az sayıda özellik içeriyorsa, monolitik mimari daha uygun olabilir. Ancak, uygulama büyüdükçe ve daha fazla özellik eklendikçe, microservis mimarisi daha esnek ve yönetilebilir bir çözüm olabilir. Her iki yaklaşımın da kendi avantajları ve dezavantajları vardır ve hangi mimarinin kullanılacağına karar verirken, uygulamanın gereksinimlerini, takımın beceri seviyesini ve uygulamanın beklenen büyüklüğünü ve karmaşıklığını dikkate almak önemlidir.

Soru: Microservis mimarisinde güvenlik endişeleri nelerdir ve bunları nasıl ele almalıyız?

Cevap: Microservis mimarisinde, her bir hizmetin kendi API'si olduğu için potansiyel olarak daha fazla saldırı yüzeyi vardır. Bu durum, her bir hizmeti ayrı ayrı güvence altına almayı gerektirir. Ayrıca, servisler arası iletişimin güvende olmasını sağlamak için genellikle HTTPS veya diğer güvenli protokoller kullanılır. Kimlik doğrulama ve yetkilendirme genellikle bir API Gateway veya özel bir kimlik doğrulama servisi tarafından yönetilir. Ayrıca, servislerin içindeki verilere erişim, en az ayrıcalık ilkesine dayanmalı ve her servisin yalnızca ihtiyaç duyduğu verilere erişmesine izin vermelidir.

Soru: Microservis mimarisi kullanırken performansı nasıl optimize edersiniz?

Cevap: Microservis mimarisinde performansı optimize etmek için çeşitli teknikler vardır. Örneğin, ağ gecikmesini azaltmak için hizmetler arası iletişimi minimumda tutabiliriz. Ayrıca, bir hizmetin birden fazla örneğini çalıştırarak ve gerektiğinde ölçeklendirerek performansı artırabiliriz. Veri erişimini hızlandırmak için caching kullanabiliriz. Ayrıca, gereksiz veri transferini önlemek için istemciye ihtiyacı olan veriyi tam olarak sağlayan hizmetler tasarlamalıyız.

Soru: Microservislerde ne tür bir izleme stratejisi kullanmalıyız?

Cevap: Microservis mimarisinde izleme, genellikle dağıtık bir izleme aracı kullanılarak yapılır. Bu araçlar, hizmetler arası isteklerin izini sürer ve her bir hizmetin performansını ölçer. İzleme araçları ayrıca logları toplar ve analiz eder. Bu, hataları ve performans sorunlarını hızlı bir şekilde tespit etmeyi ve sorunları çözmeyi sağlar. Ayrıca, servis sağlığı kontrol mekanizmaları kullanarak hizmetlerin durumunu sürekli olarak izlemek önemlidir.

Soru: Bir Microservisler mimarisini nasıl ölçeklendirirsiniz?

Cevap: Microservis mimarisi, ölçeklenebilirliği kolaylaştırır çünkü her hizmet bağımsız olarak ölçeklendirilebilir. Bu, bir hizmetin yükünün artması durumunda, sadece o hizmetin örneklerini artırabilirsiniz, bu da kaynak kullanımını optimize eder. Bununla birlikte, bu tür bir ölçeklendirme genellikle bir orkestrasyon aracı gerektirir, örneğin Kubernetes gibi. Bu araçlar, hizmet örneklerini otomatik olarak ölçeklendirme ve hizmet kesintilerini yönetme yeteneği sağlar.

Soru: Microservislerde hangi tür araçları ve teknolojileri kullanırsınız?

Cevap: Microservislerin geliştirilmesi ve yönetilmesi için bir dizi araç ve teknoloji mevcuttur. Servislerin kendileri genellikle bir dizi farklı programlama dili ve çerçevesinde yazılabilir. Ayrıca, hizmetler genellikle Docker gibi bir konteyner teknolojisi kullanılarak paketlenir ve dağıtılır. Orkestrasyon için Kubernetes gibi araçlar kullanılır. API Gateway'ler ve servis keşfi için araçlar da kullanılır. Dağıtık izleme ve loglama için Prometheus, Jaeger, Fluentd gibi araçlar kullanılır. Veritabanı teknolojileri genellikle servise bağlı olarak değişir.

Soru: Microservislerin avantajları ve dezavantajları nelerdir?

Cevap: Microservislerin birçok avantajı vardır: bağımsız dağıtım ve ölçeklendirme, teknoloji çeşitliliği, hizmetlerin daha kolay anlaşılması ve yönetilmesi, ve hızlı iterasyon. Ancak, dezavantajları da vardır: daha fazla ağ iletişimi ve gecikme, veri tutarlılığını yönetme zorluğu, servisler arasında işlemleri yönetme zorluğu ve daha fazla servis yönetme karmaşıklığı. Her uygulama için doğru çözüm, uygulamanın gereksinimlerine ve bağlamına bağlıdır.

Soru: Microservislerde DevOps kültürünün rolü nedir?

Cevap: Microservisler ve DevOps, birbirini tamamlayan iki yaklaşımdır. DevOps, sürekli entegrasyon ve sürekli dağıtımı teşvik eder, bu da microservislerin bağımsız olarak geliştirilmesi ve dağıtılması ile doğrudan uyumludur. Ayrıca, DevOps, hızlı iterasyon ve geri bildirim döngülerini teşvik eder, bu da microservislerin sunduğu hızlı ve bağımsız dağıtımlarla uyumludur. Ayrıca, microservisler karmaşık olabileceğinden, otomasyon ve izleme gibi DevOps uygulamaları, bu karmaşıklığın yönetilmesinde önemli bir rol oynar.

Soru: Bir microservisler mimarisinde bir servisi nasıl izole edersiniz?

Cevap: Her microservis, kendi işlevselliğini yerine getirmek için gereken tüm bileşenleri içermelidir. Bu, genellikle kendi kodu, veritabanı ve bağımsızlık seviyesine bağlı olarak diğer bileşenleri içerir. Servisler genellikle ayrı ayrı paketlenir (örneğin Docker konteynerları olarak) ve bir orkestrasyon aracı (örneğin Kubernetes) kullanılarak yönetilir. Bu, her servisin diğer servislerden izole edilmesini ve kendi ölçeğinde çalıştırılmasını sağlar. Servisler genellikle ayrı ayrı ölçeklendirilir ve güncellenir, böylece bir servisdeki bir değişiklik diğer servisleri etkilemez.

Soru: Microservislerde hangi tür iletişim modelleri kullanılır?

Cevap: Microservislerde iki temel iletişim modeli kullanılır: senkron ve asenkron. Senkron iletişimde, bir hizmet diğer bir hizmeti doğrudan çağırır ve yanıtı bekler. Bu genellikle HTTP/REST veya gRPC gibi protokoller üzerinden gerçekleştirilir. Asenkron iletişimde, bir hizmet bir mesajı bir kuyruğa veya event stream'e gönderir ve diğer hizmetler bu mesajları işler. Bu genellikle RabbitMQ, Kafka veya diğer mesajlaşma teknolojileri kullanılarak gerçekleştirilir. Hangi modelin kullanılacağı, belirli bir durumun gereksinimlerine bağlıdır.

Soru: Microservis mimarisi ve SOA (Service Oriented Architecture) arasındaki fark nedir?

Cevap: Hem microservisler hem de SOA, uygulamaları bir dizi hizmete bölmeye dayalıdır. Ancak, genellikle microservislerin daha küçük ve daha basit olduğu ve her hizmetin genellikle bir işlevi yerine getirdiği söylenebilir. Öte yandan, SOA genellikle daha geniş ve daha karmaşık hizmetlerle ilişkilendirilir. Ayrıca, microservisler genellikle her hizmetin kendi veritabanını kullanmasını önerirken, SOA genellikle bir uygulama genelindeki veriyi paylaşmayı teşvik eder.

Soru: Microservislerin DevOps ve CI/CD (Continuous Integration / Continuous Deployment) süreçleriyle ilişkisini açıklayabilir misiniz?

Cevap: Microservisler, DevOps ve CI/CD süreçleri ile doğrudan ilişkilidir. Her microservis genellikle kendi kaynak kodu deposuna sahiptir ve kendi CI/CD süreçlerine sahiptir. Bu, her hizmetin bağımsız olarak test edilmesini, oluşturulmasını ve dağıtılmasını sağlar. Bu yaklaşım, hızlı ve sürekli değişiklikler yapmayı ve bu değişikliklerin hemen kullanıma sunulmasını sağlar. Ayrıca, bir hizmette bir hata olması durumunda, bu hata sadece bu hizmeti etkiler ve diğer hizmetlerin dağıtımını durdurmaz.

Soru: Microservislerde API Gateway'lerinin rolü nedir?

Cevap: API Gateway'leri, microservisler mimarilerinde önemli bir rol oynar. API Gateway, istemcinin tek bir giriş noktasıdır ve gelen istekleri uygun hizmetlere yönlendirir. Ayrıca, bir API Gateway genellikle kimlik doğrulama ve yetkilendirme, rate limiting, caching ve hata yönetimi gibi çeşitli çapraz kesim özelliklerini de yönetir. Bu, bu tür özelliklerin her hizmette ayrı ayrı uygulanmasına gerek olmadığı anlamına gelir.

Soru: Microservisler mimarisi kullanılırken hangi tür testlerin yapıldığından bahseder misiniz?

Cevap: Microservislerde bir dizi test yapılır. Bunlar arasında birim testler, entegrasyon testleri ve end-to-end testleri bulunur. Birim testler, her bir hizmetin ayrı ayrı test edilmesini sağlar. Entegrasyon testleri, hizmetler arası etkileşimlerin doğru bir şekilde çalıştığını doğrular. End-to-end testler, genellikle bir kullanıcının perspektifinden sistemin genel işlevini test eder. Ayrıca, hizmetlerin bağımsız olarak dağıtılabilmesi için genellikle sürekli entegrasyon ve sürekli dağıtım (CI/CD) süreçleri kullanılır.

Soru: Microservislerde "event-driven architecture" ne demektir ve nasıl kullanılır?

Cevap: Event-driven architecture, bir hizmetin belirli bir olay gerçekleştiğinde yanıt vermesi anlamına gelir. Microservislerde, bu genellikle bir hizmetin bir olay yayınlaması ve diğer hizmetlerin bu olaya tepki vermesi şeklinde gerçekleşir. Bu, asenkron iletişimi teşvik eder ve hizmetler arası gevşek bağlantıyı sağlar

PATTERNS

Soru: Microservislerde "Database per Service" desenini açıklayabilir misiniz?

Cevap: "Database per Service" deseni, her microservisin kendi özel veritabanını kullanmasını önerir. Bu yaklaşım, hizmetler arasında gevşek bir bağlantı sağlar ve her hizmetin kendi veri modelini bağımsız bir şekilde evrimleştirmesini sağlar. Ancak, bu desen veri tutarlılığını ve işlemleri yönetmeyi daha karmaşık hale getirir. Bu nedenle, uygulamalar genellikle CAP teoremi gibi kavramları ve Eventual Consistency gibi teknikleri anlamalı ve kullanmalıdır.

Soru: "API Gateway" desenini açıklayabilir misiniz?

Cevap: API Gateway, tüm microservislerin önünde bulunan bir servistir ve client-side'ın microservislerle etkileşimini yönetir. İstemciler, API Gateway'ye istekler gönderir, ve API Gateway bu istekleri ilgili microservis'lere yönlendirir. Bu, client-side'ın her bir microservis ile ayrı ayrı iletişim kurmasına gerek kalmadan tüm sistemle etkileşim kurabilmesini sağlar. API Gateway ayrıca çapraz kesim görevleri gerçekleştirebilir, örneğin rate limiting, caching ve yetkilendirme.

Soru: "Saga" deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Saga deseni, microservisler arasında bir işlemin nasıl yönetileceğini tanımlar. Bir saga, birden çok hizmette çalıştırılan bir dizi yerel işlemi temsil eder. Her bir yerel işlem, başarılı olduğunda bir olay yayınlar ve bu olay genellikle bir sonraki yerel işlemi tetikler. Eğer bir yerel işlem başarısız olursa, saga genellikle bir dizi tazminat işlemini tetikler. Bu işlemler, başarısız işlem öncesi durumu geri yüklemek için tasarlanmıştır.

Soru: "Circuit Breaker" deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Circuit Breaker deseni, bir hizmetin başka bir hizmete aşırı derecede yüklenmesini önlemeye yardımcı olur. Eğer bir hizmete yapılan istekler sürekli olarak başarısız olursa, Circuit Breaker "açık" duruma geçer ve belirli bir süre boyunca daha fazla istek yapmayı durdurur. Bu süre sonunda, Circuit Breaker "yarı-açık" duruma geçer ve birkaç isteği deneme amaçlı olarak gönderir. Eğer bu istekler başarılı olursa, Circuit Breaker "kapalı" duruma geçer ve normal işleyişine devam eder. Ancak, istekler başarısız olmaya devam ederse, Circuit Breaker tekrar "açık" duruma geçer. Bu desen, bir hizmetin başka bir hizmetin arızasından dolayı bozulmasını önler ve sistemler arasındaki bağımlılığı yönetir.

Soru: "Event Sourcing" deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Event Sourcing, uygulama durumunun olay akışı olarak saklandığı bir desendir. Yani, uygulama durumunu değiştiren her şey bir olay olarak kaydedilir ve bu olaylar belirli bir sırayla saklanır. Bu yaklaşım, uygulama durumunun herhangi bir noktada nasıl olduğunu görmek için olay akışını tekrar oynatma yeteneği sağlar. Microservislerde, Event Sourcing genellikle Saga deseni ile birlikte kullanılır ve hizmetler arası işlemlerin yönetilmesine yardımcı olur.

Soru: "Client-Side Discovery" ve "Server-Side Discovery" desenlerini açıklayabilir misiniz?

Cevap: Client-Side Discovery ve Server-Side Discovery, servislerin birbirini bulma yöntemlerini tanımlayan desenlerdir. Client-Side Discovery'de, istemci hangi servislerin nerede olduğunu bilir ve doğrudan bu servislerle iletişim kurar. Bu, istemciyı karmaşık hale getirir, ancak ağ trafiğini azaltır. Server-Side Discovery'de, bir servis keşif bileşeni vardır ve istemciler önce bu bileşenle iletişim kurar ve sonra bu bileşen, istemciyi doğru servise yönlendirir. Bu, istemciyi daha basit hale getirir, ancak ağ trafiğini artırır ve servis keşif bileşenini bir tek noktadan arıza haline getirir.

Soru: "Decompose by Business Capability" ve "Decompose by Subdomain" desenlerini açıklayabilir misiniz?

Cevap: "Decompose by Business Capability" ve "Decompose by Subdomain" desenleri, bir monolitik uygulamanın nasıl microservislere ayrılacağını tanımlar. "Decompose by Business Capability"de, uygulama işlevlere veya yeteneklere göre ayrılır. Örneğin, bir e-ticaret uygulaması ürün yönetimi, envanter yönetimi ve sipariş yönetimi gibi işlevlere ayrılabilir. "Decompose by Subdomain"de ise, uygulama, işin belirli bir alanını temsil eden alt alanlara ayrılır. Bu desenler genellikle Domain-Driven Design (DDD) konseptleriyle birlikte kullanılır.

Soru: Microservislerde "Strangler Pattern" nedir ve nasıl kullanılır?

Cevap: Strangler Pattern, genellikle bir monolitik uygulamanın microservislere parçalanması sürecinde kullanılan bir desendir. Bu desen, yeni özelliklerin microservisler olarak geliştirilip eski uygulamanın üzerine eklenmesini ve zamanla eski uygulamanın işlevselliğinin azaltılmasını içerir. Bu süreç, bir sarmaşık bitkinin bir ağacı sardığı ve sonunda onu boğduğu "strangler fig" fenomenine benzetilir. Strangler Pattern, bir uygulamanın microservislere dönüştürülmesini kademeli ve yönetilebilir bir şekilde yapmayı sağlar.

Soru: Microservislerde "Sidecar" deseni nedir ve nasıl kullanılır?

Cevap: Sidecar deseni, bir ana uygulamanın yanında çalışan ve ana uygulamaya ek işlevsellik sağlayan bir bileşeni tanımlar. Sidecar, ana uygulama ile aynı yaşam döngüsünü paylaşır ve genellikle aynı host veya konteyner içinde çalışır. Örneğin, bir uygulamanın logları toplama veya metrikleri gönderme işlevselliğini bir Sidecar'a taşıyabilirsiniz. Bu, ana uygulamanın bu tür çapraz kesim işlevlerinden arındırılmasına ve ana işlevine odaklanmasına olanak sağlar.

Soru: Microservislerde "Service Mesh" deseni nedir ve nasıl kullanılır?

Cevap: Service Mesh, microservisler arasındaki iletişimi yöneten bir altyapı katmanıdır. Service Mesh, genellikle bir proxy olarak çalışır ve servisler arasındaki tüm ağ trafiğini yönetir. Bu, servislerin ağ iletişimi, güvenlik, gözlemleme ve diğer çapraz kesim işlevlerini yönetmekten kurtulmasına olanak sağlar. Service Mesh genellikle Kubernetes gibi bir orkestrasyon platformu ile birlikte kullanılır. Istio ve Linkerd, popüler Service Mesh çözümlerine örnektir.

Soru: "Backend for Frontend" (BFF) deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Backend for Frontend (BFF) deseni, her bir kullanıcı arayüzü için özel olarak tasarlanmış bir backend servisi tanımlar. Örneğin, bir web uygulaması, bir mobil uygulama ve bir API için üç ayrı BFF olabilir. Her BFF, belirli bir kullanıcı arayüzü için gereken tüm backend işlevlerini içerir. Bu, her kullanıcı arayüzünün kendi özel gereksinimlerine göre optimize edilmiş bir API kullanmasını sağlar ve frontend ve backend arasında daha temiz bir ayrım sağlar.

Soru: "CQRS" (Command Query Responsibility Segregation) deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: CQRS, bir uygulamanın komut (yazma) ve sorgu (okuma) işlemlerini ayıran bir desendir. Bu, her iki tür işlemi ayrı ayrı optimize etme ve ölçeklendirme olanağı sağlar. Örneğin, bir servis yoğun yazma işlemlerini işleyen bir "command model" ve yoğun okuma işlemlerini işleyen bir "query model" olarak ikiye ayrılabilir. CQRS deseni genellikle Event Sourcing ile birlikte kullanılır, çünkü Event Sourcing, komut ve sorgu modelinin ayrı ayrı nasıl güncellendiğini doğal bir şekilde tanımlar.

Soru: Microservislerde "Asynchronous Messaging" deseni nedir ve nasıl kullanılır?

Cevap: Asynchronous Messaging, microservislerin birbiriyle asenkron bir şekilde iletişim kurmasını sağlayan bir desendir. Bu desen genellikle bir mesaj kuyruğu veya bir olay akışı gibi bir araç kullanarak uygulanır. Bir servis, bir mesajı veya olayı kuyruğa ekler ve diğer servisler bu mesajı veya olayı alır ve işler. Bu, servisler arasında gevşek bir bağlantı sağlar ve bir servis arızasının diğer servisleri etkilemesini önler.

Soru: "Bulkhead" deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Bulkhead deseni, hataların bir bölümün sistem üzerinde domino etkisi yaratmasını önlemek için kullanılır. Bu terim, gemilerdeki kompartmanların su basmasını önlemek için kullanılan bulkhead teriminden gelir. Yazılım mühendisliğinde, bu, bir uygulamanın veya servisin belirli kaynakları veya işlemleri izole etmek için bölümlere ayrılmasını ifade eder. Örneğin, bir hizmetin aynı anda yürütülebilen istek sayısını sınırlamak için bulkhead deseni kullanılabilir. Eğer bir istek hatalı hale gelirse, sadece o bölme etkilenir ve hizmetin geri kalanı normal şekilde çalışmaya devam eder.

Soru: "Retry" ve "Exponential Backoff" desenleri nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Retry ve Exponential Backoff desenleri, hatalı isteklerin nasıl yönetileceğini tanımlar. Retry deseni, bir istek başarısız olduğunda yeniden deneme yapılmasını önerir. Ancak, bu yaklaşım bir hizmetin başka bir hizmete aşırı derecede yüklenmesine neden olabilir. Bu nedenle, genellikle Retry deseni Exponential Backoff deseni ile birlikte kullanılır. Exponential Backoff deseni, her yeniden deneme arasında giderek artan bir bekleme süresi ekler. Bu, hedef hizmetin toparlanma için daha fazla zaman kazanmasına yardımcı olur. Bu iki desen genellikle birlikte kullanılarak, bir hizmetin başka bir hizmete aşırı yüklenmesini önlemeye yardımcı olur.

Soru: "Health Check API" deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Health Check API, bir hizmetin durumunu denetlemek için kullanılan bir desendir. Genellikle, her hizmetin bir /health veya benzeri bir endpoint'i vardır ve bu endpoint, hizmetin çalışıp çalışmadığını kontrol eder. Bu bilgi, bir hizmet keşif bileşeni tarafından veya bir hizmetin durumunu izlemek için bir araç tarafından kullanılabilir. Örneğin, bir orkestrasyon platformu, bir hizmetin çalışmadığını tespit ettiğinde, hizmeti otomatik olarak yeniden başlatabilir.

Soru: "Log Aggregation" deseni nedir ve microservislerde nasıl kullanılır?

Cevap: Log Aggregation, bir microservis mimarisinde bulunan tüm hizmetlerden gelen logları toplamak ve merkezi bir yerde saklamak için bir desendir. Bu, genellikle bir log toplama aracı kullanılarak gerçekleştirilir. Bu desen, logları analiz etmeyi ve hataları izlemeyi daha kolay hale getirir, çünkü tüm loglar tek bir yerde bulunur. Bu, özellikle hizmetler arası hataların izlenmesi ve hata durumlarının belirlenmesinde çok önemlidir.

Soru: Microservislerde "Distributed Tracing" deseni nedir ve nasıl kullanılır?

Cevap: Distributed Tracing, bir isteğin microservis mimarisinde nasıl seyahat ettiğini izlemek için bir desendir. Bu, genellikle bir izleme aracı kullanılarak gerçekleştirilir ve her bir isteğe bir izleme ID'si eklenir. Bu ID, her bir hizmet tarafından loglara eklenir ve böylece bir isteğin izini sürmek mümkün hale gelir. Bu desen, hata ayıklama ve performans izleme için özellikle önemlidir, çünkü bir isteğin hangi hizmetlerden geçtiğini ve her bir hizmette ne kadar süre harcadığını belirlemenize olanak sağlar.

Micoservice patternları nelerdir?

Mikroservis tasarımı, karmaşık uygulamaların daha küçük, bağımsız ve ölçeklenebilir parçalara bölünmesine olanak sağlar. Bu tasarım kalıpları (pattern) mikroservis mimarilerini tanımlar ve çeşitli konulara odaklanır. İşte mikroservisler için bazı yaygın tasarım kalıpları:

1. Decomposition Patterns (Ayrıştırma Kalıpları):

    * Decompose by business capability (İş Yeteneklerine Göre Ayrıştırma): Bu kalıp, her mikroservisin belirli bir iş yeteneğini temsil etmesini önerir. Örneğin, e-ticaret uygulaması için envanter yönetimi, kullanıcı yönetimi ve ödeme işlemleri gibi yetenekler olabilir.

    * Decompose by subdomain (Alt Alanlara Göre Ayrıştırma): Bu, uygulamanın belirli bir alt alanını (domain) temsil eden mikroservisler oluşturmayı önerir. Bu alt alanlar, genellikle belirli bir işlevsellik veya iş yeteneğini temsil eder.

2. Integration Patterns (Entegrasyon Kalıpları):

    * API Gateway: Bu kalıp, genellikle istemcilerin mikroservisleri bir API aracılığıyla çağırmasını sağlar. Bu gateway, genellikle tüm mikroservislerin bir noktadan yönetilmesini ve orkestrasyonunu sağlar.

    * Event-Driven Architecture (Etkinlik Temelli Mimariler): Bu kalıp, mikroservislerin birbirleriyle olay tabanlı mesajlaşma sistemleri üzerinden iletişim kurmasını önerir. Bu, her mikroservisin belirli bir olayı yayınlamasını ve diğer mikroservislerin bu olayları dinlemesini ve buna göre tepki vermesini içerir.

3. Database Patterns (Veritabanı Kalıpları):

    * Database per Service (Servis Başına Veritabanı): Her mikroservis, kendi veritabanını (ya da tablolarını) yönetir. Bu, her mikroservisin veritabanının diğer mikroservisler tarafından doğrudan erişilemez olmasını sağlar, bu da daha yüksek hizmet izolasyonu sağlar.

    * Shared Database (Paylaşılan Veritabanı): Bu kalıp, mikroservislerin aynı veritabanını paylaşmasını önerir. Bu, daha karmaşık senaryolar için kullanılabilir, ancak genellikle servisler arası sıkı bağımlılıklar oluşturabilir.

4. Deployment Patterns (Dağıtım Kalıpları):

    * Multiple Service Instances per Host (Host Başına Birden Fazla Servis Örneği): Bu kalıp, bir sunucuda birden fazla mikroservis örneğinin çalıştır

* Multiple Service Instances per Host (Host Başına Birden Fazla Servis Örneği): Bu kalıp, bir sunucuda birden fazla mikroservis örneğinin çalıştırılmasını önerir. Bu genellikle daha verimli bir kaynak kullanımı sağlar ancak örneklere ayrı ayrı izole edilmiş ortamlar sağlamak daha zor olabilir.

* Service Instance per Host (Host Başına Bir Servis Örneği): Bu kalıp, her mikroservis örneğinin kendi sunucusunda çalıştırılmasını önerir. Bu genellikle daha fazla izolasyon ve daha az çakışma sağlar, ancak genellikle daha fazla kaynak gerektirir.

* Serverless Deployment (Sunucusuz Dağıtım): Bu kalıp, sunucusuz bilgi işlem platformları kullanarak mikroservisleri dağıtmayı önerir. Bu, genellikle kaynak kullanımını optimize eder ve operasyonel yükü azaltır.

5. Observability Patterns (Gözlemlenebilirlik Kalıpları):

    * Health Check API (Sağlık Kontrolü API): Bu kalıp, her mikroservisine kendi sağlık durumunu raporlayabilen bir API eklemeyi önerir. Bu genellikle hizmetin çalışıp çalışmadığını kontrol etmek için kullanılır.

    * Log Aggregation (Log Toplama): Bu kalıp, mikroservislerin loglarını merkezi bir konumda toplayıp analiz etmeyi önerir. Bu, hizmetler arası hataları tanımlamayı ve çözümlemeyi kolaylaştırır.

    * Distributed Tracing (Dağıtılmış İzleme): Bu kalıp, bir isteğin mikroservisler arasında nasıl seyahat ettiğini izlemek için kullanılır. Bu, performans sorunlarını belirlemeye ve hizmetler arasındaki etkileşimleri anlamaya yardımcı olur.

6. Resilience Patterns (Dayanıklılık Kalıpları):

    * Retry (Yeniden Deneme): Bir mikroservis başka bir servisle iletişim kurmayı başaramazsa, belirli bir süre boyunca yeniden denemeyi içerir.

    * Fallback (Yedekleme): Bir mikroservis çağrısının başarısız olması durumunda, bir yedek operasyon gerçekleştirilir.

    * Circuit Breaker (Devre Kesici): Tekrarlayan hataların bir servisin tüm sistem üzerinde olumsuz etkisini önlemek için bu kalıp kullanılır. İlk başarısızlıkların ardından, devre kesici gelecek istekleri hızlı bir şekilde reddeder, servisin düzelmesine izin verir ve sonra otomatik olarak normal operasyonlarına döner.

7. Scalability Patterns (Ölçeklenebilirlik Kalıpları):

    * Horizontal Duplication (Yatay Çoğaltma): Aynı servisin birden çok örneğini çalıştırarak ve gelen talepleri bu örnekler arasında dağıtarak ölçeklendirme sağlar.

    * Partitioning (Bölümlendirme): Büyük veri setlerini küçük parçalara böler ve bu parçaları ayrı mikroservislerde işler. Buna genellikle veri bölümlendirmesi veya şablona göre bölümlendirme de denir.

8. Security Patterns (Güvenlik Kalıpları):

    * Access Token (Erişim Token’ı): Kullanıcı kimlik doğrulaması ve yetkilendirmesi için erişim token’ları kullanılır. Tokenlar, bir kullanıcının kimliğini ve yetkilerini temsil eder ve genellikle API isteklerinin bir parçasıdır.

    * Secrets Management (Gizlilik Yönetimi): Hassas verilerin (örneğin veritabanı kimlik bilgileri, API anahtarları) güvenli bir şekilde saklanmasını ve yönetilmesini sağlar.

9. Testing Patterns (Test Kalıpları):

    * Consumer-Driven Contract Test (Tüketici Tarafından Yürütülen Sözleşme Testi): Tüketici ve sağlayıcı arasındaki iletişim kanallarını test etmeyi önerir. Sağlayıcı, tüketici tarafından beklenen davranışları belirtir ve bu beklenen davranışlar bir test sözleşmesi olarak kullanılır.

    * Service Virtualization (Servis Sanallaştırması): Test süresince diğer servislerin taklit edilmesi ve simüle edilmesi. Bu, testin herhangi bir servisin yanıtlarına veya durumlarına bağımlı olmamasını sağlar.

    * End-to-End Testing (Baştan Sona Test): Uygulamanın tamamının, gerçek dünya senaryolarını simüle eder şekilde test edilmesi. Bu genellikle kullanıcı deneyimini doğrulamak ve karmaşık işlemleri test etmek için kullanılır.

10. Versioning Patterns (Versiyonlama Kalıpları):

    * Semantic Versioning (Semantik Versiyonlama): Yeni özellikler, hata düzeltmeleri veya geriye dönük olmayan değişiklikler yapıldığında mikroservislerin sürüm numaralarının nasıl güncelleneceğini belirler.

    * API Versioning (API Versiyonlama): API'nin yeni versiyonlarını oluştururken eski istemcilerin hala çalışmasını sağlar. Bu genellikle URL'de, HTTP başlıklarında veya istek gövdesinde belirtilen bir sürüm numarası kullanılarak yapılır.

Her bir mikroservis tasarım kalıbı, özgül bir amaç için tasarlanmış olup, mikroservislerle çalışırken karşılaşılan çeşitli zorluklara çözüm sunar. İhtimaller dahilinde, tüm bu kalıpların doğru bir şekilde kullanılması, mikroservis mimarisinin genel işlevselliğini, esnekliğini, güvenliğini ve ölçeklenebilirliğini artırabilir. Her mikroservis projesi, projenin özgül gereksinimlerine ve hedeflerine dayalı olarak farklı bir mikroservis kalıpları seti kullanabilir.

Mikroservis kalıplarını tartışırken, özellikle aşağıdaki genel prensipleri ve bu prensiplerle ilgili stratejileri dikkate almak da önemlidir:

- [ ] Independent Deployment (Bağımsız Dağıtım): Her mikroservis, diğerlerinden bağımsız olarak geliştirilmeli, test edilmeli ve dağıtılmalıdır. Bu, hizmetler arasında sıkı bir bağımlılık oluşturmayarak, daha hızlı ve daha esnek güncellemeleri ve ölçeklemeyi mümkün kılar.

- [ ] Service Isolation (Servis İzolasyonu): Her mikroservis kendi özel verilerini ve işlevselliğini yönetmelidir. Bu, her bir hizmetin tek bir işlevsellik parçasına odaklanmasını ve hizmetler arası etkileşimleri sınırlamasını sağlar.

- [ ] Autonomous Services (Özerk Servisler): Mikroservisler, ağdaki diğer hizmetlerden bağımsız olarak çalışabilmelidir. Bu, her bir hizmetin diğerlerinin durumuna veya mevcudiyetine dayanmamasını ve ağdaki bir hizmetin başarısız olmasının diğer hizmetleri olumsuz etkilememesini sağlar.

- [ ] Decentralized Governance (Merkeziyetsiz Yönetişim): Her mikroservis ekibi, teknoloji ve tasarım seçimlerinde özerk olmalıdır. Bu, daha hızlı ve daha esnek kararları ve daha dağıtılmış bir mimariyi teşvik eder.

- [ ] Failure Isolation (Hata İzolasyonu): Bir hizmetin başarısız olması durumunda, bu başarısızlığın diğer hizmetlere yayılmasını önlemek için izolasyon teknikleri kullanılmalıdır. Bu genellikle devre kesici kalıbı ve benzeri stratejiler kullanılarak gerçekleştirilir.

- [ ] Real-Time Monitoring (Gerçek Zamanlı İzleme): Sistemdeki tüm hizmetlerin durumu ve performansı, sorunları tespit etmek ve çözmek için gerçek zamanlı olarak izlenmelidir.

- [ ] Continuous Integration/Continuous Deployment (CI/CD): Mikroservisler, sürekli entegrasyon ve sürekli dağıtım pipeline'ları kullanılarak sık sık ve otomatik olarak güncellenmeli ve dağıtılmalıdır.

Her bir mikroservis tasarım kalıbı, özgül bir amaç için tasarlanmış olup, mikroservislerle çalışırken karşılaşılan çeşitli zorluklara çözüm sunar. Bu genel prensipler ve stratejiler, bir mikroservis mimarisinin etkinliğini ve dayanıklılığını artırmaya yardımcı

Örnek senaryolarla her birini uzunca anlat.

Mikroservisler, daha büyük bir uygulamanın farklı parçalarını bağımsız olarak çalıştırma ve ölçeklendirme yeteneği sunan bir yazılım mimarisi modelidir. Her bir mikroservis, belirli bir işlevi yerine getirir ve diğer mikroservislerle ağ üzerinden iletişim kurar. İşte bazı yaygın mikroservis desenleri ve bunların örnek senaryoları:

1. API Gateway Deseni: Bu desen, clientların mikroservislerle etkileşimini kolaylaştırır. API Gateway, bir uygulamanın dış dünyadan erişim noktasıdır ve genellikle yük dengelemesi, caching, veri dönüştürme, yetkilendirme ve kimlik doğrulama gibi özellikler sunar.
Örnek: Bir e-ticaret uygulamasında kullanıcılar, ürün arama, sipariş verme, sipariş durumunu kontrol etme gibi farklı işlevlere ihtiyaç duyarlar. Bu işlevler farklı mikroservisler tarafından sağlanır. Ancak, tüm bu mikroservislerle direkt iletişim karmaşık ve zor olabilir. Burada API Gateway devreye girer. Kullanıcılar, tüm bu işlevlere API Gateway üzerinden ulaşabilirler. API Gateway, gelen istekleri ilgili mikroservise yönlendirir.

2. Client Side Discovery Deseni: Bu desen, bir mikroservisin ağı üzerindeki diğer servisleri bulmasını sağlar. Her bir client, servis örneklerinin konumlarını yöneten bir Service Registry'ye doğrudan sorgu yapar.
Örnek: Bir video yayınlama platformunda, Video Yükleme ve Video İzleme gibi iki mikroservis olduğunu düşünelim. Bir kullanıcı bir video yüklediğinde, Video İzleme servisi bu videonun varlığını öğrenmek ister. Bunun için, Video İzleme servisi bir Service Registry'ye sorgu yapar ve Video Yükleme servisinin konumunu öğrenir.

3. Server Side Discovery Deseni: Bu desen de bir mikroservisin ağı üzerindeki diğer servisleri bulmasını sağlar. Fakat bu desende, servis konumları API Gateway veya benzeri bir bileşen tarafından yönetilir.
Örnek: Yukarıdaki video yayınlama platformunda, Video Yükleme servisi bir video yükledikten sonra, Video İzleme servisi bu videoyu kullanıcıya sunmak için videoyu bulmalıdır. Ancak bu durumda, Video İzleme servisi doğrudan bir Service Registry'ye sorgu yapmaz. Bunun yerine, bir API Gateway'ye istek yapar ve bu Gateway, Video Yükleme servisinin konumunu bulup isteği yönlendirir.

4. Circuit Breaker Deseni: Bu desen, bir mikroservisin başka bir mikroservis ile iletişim kurarken hata durumlarını daha iyi yönetmesini sağlar. Bir hizmet arızalandığında veya aşırı yüklendiğinde, Circuit Breaker devreye girer ve başarısız olan hizmetin tekrar normal duruma gelmesini beklemeden başarısızlık yanıtı döner. Bu, tüm sistem üzerinde domino etkisi yaratabilecek hataların önlenmesine yardımcı olur.
Örnek: Bir hava durumu tahmin uygulamasını düşünelim. Uygulama, bir dış API'den hava durumu bilgilerini alır ve kullanıcılara sunar. Ancak, bu dış API'nin yavaşlaması veya düşmesi durumunda, hava durumu uygulaması da etkilenecektir. Bu tür bir durumu yönetmek için Circuit Breaker deseni kullanılabilir. Circuit Breaker, belirli bir süre içinde çok fazla başarısız istek algıladığında "açık" duruma geçer ve daha fazla isteği engeller. Bu, hava durumu uygulamasının aşırı yüklenmesini ve potansiyel olarak çökmesini önler.

5. Saga Deseni: Bu desen, mikroservisler arasında bir dizi yerel işlem gerçekleştirilmesi gerektiğinde kullanılır. Saga deseni, her bir işlemin bir sonrakini tetiklediği bir dizi adımı tanımlar. Eğer herhangi bir adımda bir hata olursa, Saga deseni tüm işlemleri geri almak için bir dizi tazminat işlemini tetikler.
Örnek: Bir e-ticaret uygulamasında bir sipariş işlemi düşünelim. Bu işlem genellikle stok kontrolü, ödeme işlemi ve nakliye bilgilerinin güncellenmesi gibi bir dizi adımı içerir. Eğer ödeme işlemi sırasında bir hata oluşursa, stoktaki ürün geri alınmalı ve kullanıcıya bir hata mesajı gösterilmelidir. Bu senaryoda Saga deseni, bu tür tazminat işlemlerini yönetebilir.

6. Event Sourcing Deseni: Örnek: Bir bankacılık uygulamasında bir kullanıcının hesap bakiyesi düşünelim. Bir kullanıcı bir dizi para yatırma ve çekme işlemi gerçekleştirir. Her işlem, belirli bir olay olarak kaydedilir ve bu olaylar tüm işlem geçmişi boyunca biriktirilir. Bu sayede, hesap bakiyesi her zaman olay geçmişinden hesaplanabilir. Ayrıca, herhangi bir anlaşmazlık durumunda, banka tüm işlem geçmişini inceleyerek ne olduğunu doğrulayabilir. Bu, bir hata veya anlaşmazlık durumunda durumun önceki bir noktaya geri alınmasına olanak sağlar.

7. Decomposition Deseni: Bu desen, büyük bir uygulamanın birden çok mikroservise nasıl ayrılacağını belirler. Her mikroservis genellikle bir iş işlevini temsil eder ve bağımsız olarak geliştirilip ölçeklendirilebilir.
Örnek: Bir e-ticaret platformunu düşünelim. Bu platform, kullanıcılar için ürün arama, sipariş oluşturma, ödeme işleme ve sipariş takibi gibi çeşitli işlevlere sahip olabilir. Decomposition deseni, bu işlevlerin her birinin ayrı bir mikroservis tarafından yönetilmesini sağlar. Bu, her mikroservisin bağımsız olarak geliştirilip ölçeklendirilebileceği anlamına gelir. Örneğin, Black Friday gibi yoğun alışveriş dönemlerinde, sipariş oluşturma ve ödeme işleme mikroservisleri ölçeklendirilebilir.

8. Data Caching Deseni: Bu desen, sık kullanılan verilerin mikroservisler tarafından daha hızlı erişilebilir hale getirilmesi için kullanılır. Veri önbellekleme, bir mikroservis için gerekli olan verinin hızlı bir şekilde sağlanmasını sağlar ve böylece veriye erişim gecikmesini azaltır.
Örnek: Bir haber uygulamasında, kullanıcılar genellikle en son haberleri görüntülerler. Bu haberler, veri tabanından sık sık sorgulandığında, bu veritabanına yönelik yükü artırabilir ve performansı düşürebilir. Veri önbellekleme deseni, bu sorunu çözebilir. En son haberler, daha hızlı erişim için önbelleğe alınabilir. Bu, veritabanına olan talebi azaltır ve uygulamanın performansını artırır.

9. Bulkhead Deseni: Bu desen, bir mikroservis hata durumunda diğerlerini etkilememesi için uygulanır. Bulkhead deseni, hizmetlerin birbirlerinden izole edilmesini ve her birinin belirli bir kaynak havuzunu kullanmasını sağlar.
Örnek: Bir video akışı uygulamasında, video dönüştürme ve video akışı gibi farklı mikroservisler olabilir. Eğer video dönüştürme servisi yoğun bir iş yükü altında ve tüm kaynakları kullanırsa, bu durum video akışı servisinin performansını olumsuz etkileyebilir. Bulkhead deseni, her iki servisin ayrı kaynak havuzlarına sahip olmasını sağlar, böylece bir servis diğerinin performansını olumsız etkilemez.

10. Strangler Fig Deseni: Bu desen, büyük bir monolitik uygulamanın mikroservislerine dönüştürülmesi için kullanılır. Strangler Fig deseni, büyük uygulamanın belli bir kısmını ayrı bir mikroservis olarak oluşturmayı ve zamanla diğer kısımların da mikroservislere dönüştürülmesini sağlar.
Örnek: Bir online alışveriş uygulaması düşünün. Başlangıçta, bu uygulama büyük bir monolitik yapıda olabilir, ancak zamanla bakımı ve ölçeklendirilmesi zorlaşır. Bu durumda, Strangler Fig deseni kullanılabilir. İlk olarak, uygulamanın belirli bir özelliği, örneğin kullanıcı yönetimi, ayrı bir mikroservis olarak oluşturulabilir. Sonrasında diğer özellikler de aynı şekilde ayrı mikroservisler haline getirilir.

11. Sidecar Deseni: Bu desen, mikroservislerin ölçeklendirilmesini ve yeniden kullanılmasını kolaylaştırır. Sidecar deseni, mikroservis ile birlikte çalışan ve ortak işlevselliği sağlayan başka bir servisi (sidecar) içerir. Sidecar, ana servisin işlevselliğini genişletebilir veya değiştirebilir.
Örnek: Bir loglama hizmetini düşünün. Birçok farklı mikroservis, işlemleri sırasında log oluşturabilir. Ancak, her bir mikroservis için ayrı ayrı loglama kodları yazmak yerine, bir sidecar hizmeti kullanılabilir. Bu sidecar hizmeti, tüm mikroservislerin loglarını toplar ve merkezi bir konuma yazar. Bu, kodun yeniden kullanılabilirliğini artırır ve mikroservislerin daha temiz ve daha odaklanmış olmasını sağlar.

12. CQRS (Command Query Responsibility Segregation) Deseni: Bu desen, bir uygulamanın okuma ve yazma işlemlerinin ayrı ayrı ele alınmasını önerir. CQRS deseni, özellikle okuma ve yazma işlemlerinin farklı ölçeklendirme gereksinimleri olduğu durumlarda faydalıdır.
Örnek: Sosyal medya uygulamasını düşünelim. Kullanıcıların gönderileri görüntüleme (okuma) ve yeni gönderiler oluşturma (yazma) işlemleri farklı ölçeklendirme gereksinimlerine sahip olabilir. Örneğin, bir milyon kullanıcı aynı gönderiyi görüntüleyebilirken, yalnızca birkaç yüz kullanıcı aynı anda yeni bir gönderi oluşturabilir. CQRS deseni, okuma ve yazma işlemlerini ayrı mikroservisler olarak ele almayı önerir, böylece her biri kendi ölçeklendirme gereksinimlerine göre ayarlanabilir.

13. Event-Driven Deseni: Bu desen, bir mikroservisin, bir olayın gerçekleştiğini bildirmek için olayları yayınlamasını ve diğer mikroservislerin bu olayları dinlemesini ve tepki vermesini sağlar.
Örnek: Bir e-ticaret uygulamasında, bir siparişin oluşturulduğu zaman bu bir olay olabilir. Sipariş mikroservisi, bu olayı yayınlar ve diğer mikroservisler (stok mikroservisi, nakliye mikroservisi vb.) bu olayı dinler ve uygun şekilde tepki verirler. Bu yaklaşım, mikroservisler arasındaki bağımlılığı azaltır ve daha dinamik bir uygulama sağlar.

14. API Gateway Deseni: Bu desen, mikroservislerin nasıl erişileceğini ve tüketicilere nasıl sunulacağını belirler. API Gateway, tüm mikroservislerin tek bir giriş noktası oluşturur ve talepleri doğru mikroservislere yönlendirir.
Örnek: Bir müzik streaming uygulamasını düşünelim. Bu uygulamada, farklı mikroservisler, kullanıcıları yönetmek, müzik parçalarını yönetmek, çalma listelerini yönetmek vb. için kullanılabilir. Kullanıcılar ve diğer uygulamalar, bu mikroservislerle doğrudan iletişim kurmak yerine API Gateway üzerinden iletişim kurarlar. API Gateway, gelen talepleri alır ve onları ilgili mikroservislere yönlendirir.

15. Backends for Frontends (BFF) Deseni: Bu desen, farklı kullanıcı arayüzleri (örneğin mobil, web, masaüstü) için farklı backendlerin oluşturulmasını önerir. Her arayüz için oluşturulan backend (BFF), o arayüzün belirli ihtiyaçlarını ve gereksinimlerini karşılar.
Örnek: Bir haber uygulamasını düşünelim. Bu uygulamanın bir web sürümü ve bir mobil sürümü olabilir. Web sürümü, geniş bantlı bir bağlantıya sahip olduğunu ve büyük ekranlı bir cihazda görüntülendiğini varsayar. Ancak, mobil sürüm, sınırlı bir mobil veri bağlantısı ve küçük bir ekrana sahip bir cihazda çalıştığını varsayar. Bu iki arayüzün farklı ihtiyaçları ve gereksinimleri vardır, ve bu nedenle, her biri için ayrı bir BFF oluşturulabilir.

Mikroservislerle çalışırken bu ve diğer benzeri desenler, hizmetlerin birbirleriyle daha etkili bir şekilde nasıl etkileşim kuracağı ve birbirlerine nasıl bağlanacağı konusunda yol gösterir. Hangi desenlerin kullanılacağı, geliştirme ekibinin ihtiyaçlarına, uygulamanın gereksinimlerine ve hedeflerine bağlıdır.